Zaterdag 2, een groep van 22 mooi-weer-voetballers waarvan bij het gros de sportieve piek jaren geleden al bereikt is. Bij de jonge aanvulling is het de vraag of deze piek ooit gaat komen. Toch is een aantal jaar geleden zowaar de eerste klasse bereikt en houdt men stug stand. Er werd afgelopen seizoen zelfs “gestreden” om promotie maar dit moet je natuurlijk helemaal niet willen. 

Dit seizoen mag “het echte Vlaggenschip”, zoals ze zelf graag gezien willen worden, aantreden in de zogenaamde “ver-weg-competitie”. Mag je uit naar op-Urk en op een gure winterdag aantreden in Klazinaveen, dat ligt volgens Google Maps net voorbij Berlijn. Als klap op de vuurpijl moet je op een mooie meidag verplicht de halve dag in een auto zitten om klop te krijgen bij het strenggereformeerde Genemuiden. Frank Oude Avenhuis weet sinds de wedstrijd tegen op-Urk welke scheldwoorden hij op die zaterdag in zijn luxe studentenhuis mag laten liggen. 

Gelukkig zijn er ook wedstrijden dichterbij huis. Gorecht, Be Quick, Bedum… Met dat soort uitwedstrijden blijft er op de namiddag tenminste nog tijd over om de voortuin van de Vinex woning te voorzien van verse plantjes. Zo laat je de buren zien dat het goed met je gaat. De schijn ophouden is belangrijk bij zaterdag 2, zowel binnen als buiten de lijnen. Wat ook belangrijk is voor deze mannen is de drang om de bloedlijn niet dood te laten lopen. Na Willem “The Body” Den Hartog, Martin “Beuker” Hordijk, Walter “Wally” Hartlief en captain Niels “bos ui” Veenstra heeft nu ook Barry “Tussenjas” Assen raak geschoten. De vraag is niet of, maar vooral hoeveel spruiten er dit seizoen nog bij gaan komen. Inzetten kan zoals altijd bij Niels “de Knot” Cremer. Om er voor te zorgen dat de derde helft toch niet helemaal doodbloedt zijn er dit jaar wederom wat semi-talenten toegevoegd. Vooral Thomas “Mucho” Meenken laat elke zaterdag zien dat hij de sleepboot van de derde helft is. Van Jelle Schut, die over komt van ergens uit de randstad, werd veel verwacht maar blijkt vooralsnog vooral drijvende kracht in de groepsapp. Niet meer de jongste maar wel nieuw is back en loopwonder Pieter Galema. Een man van momenten. Al weet hij daar zelf vaak weinig meer van. 

Waar het dit jaar gaat eindigen? Ergens in de middenmoot, zodat de nacompetitie nu wel wordt vermeden. De punten worden gepakt op het eigen kunstgras en als de temperatuur weer boven de 15 graden komt. Dan rolt het balletje net wat lekkerder, gooit de gure herfstwind geen roet in het eten bij die afgemeten crossball en belet de striemende regen of de lage winterzon het toch wat minder wordende zicht niet meer. 

Verslagen