DE KOP D’R VEUR!
Groen Geel is een dynamische en jonge voetbalvereniging in Groningen. De voetbalvereniging voor (ex)studenten en starters. Nadat de club in 2008 startte met de zaterdagafdeling maakt Groen Geel in alle geledingen van de club een prachtige groei door. Op zaterdag zijn zeven heren en vijf dameselftallen actief, op zondag spelen drie herenelftallen. Inmiddels telt de club ruim 320 voetballende én tegelijkertijd actieve leden. Ook de prestaties gingen vooruit. Zaterdag 1 werkte zich op van de zesde naar de eerste klasse. Helaas was dit maar voor 1 seizoen en komt het herenteam nu uit in de derde klasse. Dames 1 promoveerde drie keer achter elkaar en komt nu uit in de eerste klasse, een prestatie die extra jeu kreeg door het winnen van de beker in het seizoen 2013-2014. Een heuse dubbel dus. Lid zijn van Groen Geel betekent meer dan voetballen alleen. Ieder spelend lid is namelijk ook vrijwilliger. Dit zorgt voor een unieke sfeer en verbondenheid met de club. Met een ledenbestand van voornamelijk mensen tussen de 20 en 35 jaar is er altijd wat te doen bij club. Naast voetbalwedstrijden zijn feesten, quizzen en spelavonden vaste prik.
HISTORIE
Het was in 1922, nu ongeveer 90 jaar geleden, dat enkele jongens buiten de Herepoort (Rabenhauptstraat en omgeving) hun hoofden bij elkaar staken om een voetbalvereniging op te richten.
Eerste velden
In die tijd was het voetballen heel anders dan nu. Voetbalvelden waren er haast niet en die er waren werden gebruikt door een paar grote verenigingen. Groen Geel moest zich behelpen met vlakten van opgespoten land, die toen lagen aan de Singelweg (nu de Petrus Campersingel). Op deze zandvlakten zijn vele voetbalclubs ontstaan. Men had in die tijd nog niet de gemakken van het voetballen als tegenwoordig en het was dan ook heel gewoon dat men zich in een koestal of op het veld moest omkleden. Na afloop moest men zich wassen in de sloot. Van kleedkamers met een douche was nog geen sprake. Zelfs een W.C. met stromend water was iets wat men zelden tegenkwam. Hierover valt iets aardigs te vertellen. Groen Geel moest een wedstrijd op het terrein van Be-Quick spelen en in de rust moest een speler naar het toilet. Maar hij was nog nooit op zo’n “nieuwe” geweest waar je door kon trekken. Toen hij doortrok en het water ging stromen wist hij niet hoe snel hij zijn broek omhoog moest doen! Tijdens het voetballen keek hij steeds angstig naar het stadion, bang dat het veld onder water zou lopen. Later vertelde de bewuste speler dit voorval, waar hartelijk om gelachen werd.
Seriewedstrijden
Seriewedstrijden waren er aan de orde van de dag en het kwam vaak voor dat men vier wedstrijden op één dag moest spelen. Het was echter toen (al) heel gewoon dat men zaterdag op stap ging om vervolgens zondag een zware wedstrijd te spelen. Zo moest Groen Geel seriewedstrijden spelen op een zeer warme dag en kwam het in de finale. Omdat het zo warm was werd er besloten om deze om negen uur ‘s avonds te laten spelen. Waar moesten de jongens met hun tijd heen? Zo werd er besloten om een glaasje bier te gaan kopen, maar van die ene kwamen er meer… Om half negen waren de heren weer terug op het veld voor de wedstrijd en wat voor een wedstrijd, zelden werd er zo goed gespeeld en de eindstand was 0-0. Dat Groen Geel door loting verloor was gewoon pech. De eerste seriewedstrijden waaraan Groen Geel deelnam waren met de kerstdagen van 1922 in Hoogkerk (Groen Geel was toen nog niet aangesloten bij “de bond”) waar de tweede prijs werd behaald. De finale werd verloren met 1-0 van Odin. Dit was een prachtige prestatie. Het eigenaardige van het geval was dat in het doel van Odin J.N. Busscher (later secretaris-penningmeester van Groen Geel) stond.
Competitie
In 1923 werd besloten om aan de competitie deel te nemen. Groen Geel kreeg een stuk weiland in Helpman ter beschikking. Aan dit weiland moest nog heel wat gebeuren alvorens het bespeelbaar was. Met man en macht werd dit weiland omgetoverd tot een voetbalveld. Ook waren er mensen die ervoor zorgden dat het veld werd gekalkt, want er was geen geld om dit te laten doen. In het jaarverslag stond het volgende: “Het kassaldo bedraagt 2½ cent, alle schulden zijn betaald zodat we kunnen zeggen dat de vereniging er goed voor staat”. Groen Geel begon de competitie in de tweede klasse van de GVB (Groninger Voetbal Bond) waar al spoedig om de bovenste plaats werd meegestreden. Het 5-jarig bestaan werd gevierd met een onderlinge feestavond en seriewedstrijden op het Forwardveld, toen gelegen in Helpman. De hele dag was er een draaiorgel op het veld, in die tijd iets geweldigs. Na een paar jaar sinds de toetreding tot de competitie ging Groen Geel over naar de eerste klas GVB, waar men tot 1939 in verbleef toen eindelijk de bovenste plaats bereikt werd. In de promotiewedstrijden ging het echter niet zo best. Een derde plaats werd bereikt. Er werd besloten naar de KNVB over te gaan en met succes. Reeds in het tweede jaar werd Groen Geel kampioen in de derde klasse, maar helaas werd in de promotiewedstrijden de tweede klasse net niet gehaald.
Tekst loopt door onder afbeeldingen
De oorlog
Na dit kampioenschap ging men een benarde toestand tegemoet, de tweede wereldoorlog brak uit. In 1942 moest de helft van de spelers van het eerste elftal naar Duitsland en het jaar daarop moesten nog eens tien spelers vertrekken. Slechts één speler bleef over, dit was J. van Oort Sr. Van goed voetbal was dan ook geen sprake meer. Bij elke wedstrijd was het maar afwachten hoeveel spelers er zouden komen. Zo gebeurde het dat het eerste en het tweede elftal moesten spelen in Peize. ‘s Morgens het tweede elftal dat volledig was (inclusief reserves) en ‘s middags was het maar afwachten of het eerste elftal zou komen opdagen. Niemand kwam, dus ging het tweede elftal met een wijziging weer naar Peize. Op die manier werd de zaak een beetje bij elkaar gehouden. Met ingang van de competitie in het seizoen 1944-1945 was het gehele eerste elftal naar Duitsland vertrokken en omdat ook veel jongens bang waren om opgepakt te worden kwam er niet veel van de competitie terecht en stond Groen Geel op de onderste plaats. De KNVB kreeg dit ook in de gaten en zette de competitie stop. In mei 1945 kwam de bevrijding en opgelucht kon men de competitie weer hervatten. De jongens kwamen terug uit Duitsland. De oude bestuursleden hebben er weer de schouders onder gezet om Groen Geel nieuw leven in te blazen en zoals iedereen kan zien is dat gelukt. Groen Geel kreeg een prachtig eerste elftal bij elkaar, dat direct op de bovenste plaatst wist te eindigen. Iedereen had weer plezier gekregen in het voetbal! De eerste promotiewedstrijd was tegen Steenwijk uit. Bussen waren er nauwelijks dus werd er gebruik gemaakt van vrachtwagens. Met zes wagens ging Groen Geel naar Steenwijk, waarbij één van de wagens een lekke band kreeg. Men wist echter op tijd te komen. Deze wedstrijd werd met 2-1 verloren, maar het was een uitstapje om nooit te vergeten. In 1947 werd weer de eerste plaats bereikt maar ook nu kwam Groen Geel in de promotiewedstrijd iets te kort om de tweede klasse te bereiken.
Groen Geel in stadion het Oosterpark
Vele bekende clubs had Groen Geel als tegenstander, onder meer MSC, Eext, Nw Buinen, Veelerveen en nog vele anderen. In de wedstrijd tegen Veelerveen waren 1500 toeschouwers aanwezig en dat was heel wat in die tijd. Groen Geel had toen ook een goede en bekende naam. In het seizoen 1965-1966 speelde Groen Geel in de derde klasse KNVB en moest een promotiewedstrijd spelen tegen tweedeklasser Noordster. Deze wedstrijd werd gespeeld in het voetbalstadion Oosterpark; de uitslag werd 2-1 in het voordeel van Noordster. Als gevolg van het niet promoveren verlieten echter enkele spelers de vereniging en bij gebrek aan goede spelers degradeerde Groen Geel in het seizoen 1966-1967 naar de vierde klas KNVB. In het seizoen dat daarop volgde (1967-1968) beschikte Groen Geel over een eerste elftal dat zich gemakkelijk in de vierde klasse had kunnen handhaven. Maar het leek of enkele spelers dit onverschillig liet, zodat men andermaal degradeerde en wel naar de afdeling Groningen.
Groen Geel wint van oud-Feyenoord
Maar er braken weer betere tijden aan. In 1972, toen Groen Geel 50 jaar jong was, promoveerde het eerste elftal naar de vierde klas KNVB. Dit was nog niet alles, ook het tweede elftal bracht het tot een kampioenschap evenals het vijfde (de veteranen). Als hoofdschotel tijdens het 50-jarig bestaan werd er op 25 juni een jubileumwedstrijd gespeeld tegen oud-Feyenoord (o.a. met Pieters, Graafland, Kreijermaat en Kerkum)! Het was goed weer, een fijn publiek en een goede wedstrijd die met 3-1 werd gewonnen door Groen Geel. In het seizoen 1974-1975 promoveert Groen Geel zelfs naar de derde klasse na het behalen van het kampioenschap! Helaas degradeert Groen Geel het jaar daarop alweer omdat het als laatste eindigde. Na een verdere degradatie is er in het begin van de jaren ‘80 weer een grote kans om in de vierde klas KNVB te kunnen spelen. De promotie komt echter een paar jaar later waarna Groen Geel tot aan de jaren ‘90 in deze klasse zal blijven.
Kop d’r veur!
Nadat Groen Geel in de jaren 90 moest wijken voor de bouw van de Gasunie ging het minder met de club. Groen Geel vestigde zich uiteindelijk op het sportpark Corpus den Hoorn, waar de club nu nog steeds zijn onderkomen heeft. Maar onder andere door deze drastische verhuizing zijn er veel spelers weggegaan en heeft Groen Geel al zijn jeugdelftallen verloren. Tijdens het tachtigjarig bestaan van Groen Geel (seizoen 2001-2002) was er slechts nog één elftal over, welke in de onderste regionen van de zesde klasse vertoefde. Uiteraard had dit ook gevolgen voor de financiële situatie van de club. Als laatste poging om te blijven bestaan werd er een wervingsactie opgezet waarbij nieuwe leden een jaar lang gratis konden voetballen. Deze actie wierp zijn vruchten af, want in het seizoen 2002-2003 werd er begonnen met drie elftallen! Daarmee hadden nieuwe groepen stadjers hun intreden gedaan binnen Groen Geel. Het eerste elftal bestond bijna geheel uit stadjers met hun roots op de Antillen of in Suriname en als initiatief van Jerom Rozendaal, Maarten Tomson en Laurens Aakster is er ook een tweede elftal bestaande uit studenten opgericht. Voorzitter Chris Hoekstra heeft zich gedurende deze moeilijke periode hard ingezet om de club toch in leven te houden. Als dank daarvoor is hij in september 2004 benoemd als erelid van G.V. Groen Geel. Vanaf dat moment is er weer nieuw leven binnen de club en onder het motto “De kop d’r veur!” wordt er weer gebouwd aan een gezellige en sportieve club. De verschillende groepen die binnen Groen Geel bestonden waren genoodzaakt om samen te werken en van elkaar te leren. Dit resulteerde in het seizoen 2004-2005 in maar liefst 4 elftallen in de zondagcompetitie en één in de zaterdag standaard zesde klasse. Sinds de zomer van 2004 kan Groen Geel beschikken over een kunstgrasveld. In de afgelopen jaren heeft het eerste zaterdagelftal van de club weten te promoveren naar de 2e Klasse standaardelftallen. Tevens heeft er een grote groei plaatsgevonden, waarbij er op zaterdag op dit moment zeven herenteams en vijf damesteams aantreden en zondag op dit moment drie herenteams kent. Deze tekst is samengesteld door Thijs Hoogeveen.