Een week na de eclatante overwinning van Groen Geel op Lycurgus stond dit weekend de inhaalwedstrijd tegen HFC’15 uit Hoogkerk op het menu voor de brigade van Den Hartogh. Den Hartogh was er veel aan gelegen geweest deze wedstrijd doordeweeks te laten plaatsvinden gezien het grote aantal afwezigen tijdens dit paasweekend, maar kreeg nul op zijn rekest. Een groot aantal afwezigen; Nou en!
In de ochtend voor de wedstrijd kwamen de succeswensen dit keer dan ook van heinde en verre. De Meppeler tandem zat op Skylge, Stan vierde zijn verjaardag in het Belgische Gent, vanaf het Griekse Zakynthos volgde een spraakbericht met Engelse kreten, een zwoel kusje vanuit Thailand deed harten sneller kloppen, maar het grootste steuntje in de rug kwam van ons aller Cas: een spontane foto vanaf de Posbank. De handjes nonchalant in de zakken, die dromerige blik in de diepte. Cas stond daar zichzelf te zijn en zijn vriendin maakte een foto. Soms zijn de mooiste foto’s gewoon een kwestie van de perfecte timing. Dit was zo’n foto. Precies wat we nodig hadden!
De opstelling werd dus flink opgeschud. Joël vond zijn uiterlijke evenknie Slomp aan de andere zijlijn terug. Frank en Frank vormden de onderkant van het vierkant, Joris en Sievert de bovenkant. Kapstok in het systeem, en daarmee zijn rentree in de basis makend, was Koen Olde Monnikhof. Een prima stel al met al, maar gezien de vele rotaties niet verwonderlijk dat het gedurende de eerste helft wel even zoeken was. Afzwaaiers van Sievert en Johan en mislukte cornervarianten waren de enige wapenfeiten. HFC wist wel het net te vinden. De Kraan werd iets te overmoedig in zijn felgele kicksen en maakte een overtreding binnen de zestien. Een terechte penalty. Sebastiaan gokte niet, maar verloor wel. 1-0 ruststand. Nou en, dat was thuis ook al zo.
Bij de bespreking in de rust was uw reporter helaas afwezig, maar duidelijk is dat die zijn uitwerking niet heeft gemist. Mogelijk dat een bepaalde spraakmemo opnieuw werd afgespeeld. Groen Geel begon in ieder geval fanatiek en vol overtuiging aan de tweede helft. De ijsberende (die komen toch uit het noorden) Gebben voelde dat de gelijkmaker in de lucht hing en kreeg gelijk. Ook Groen Geel mocht het terecht vanaf 11-meter proberen. Je zag bij Sievert duidelijk dat hij momenteel een inspirerende werkomgeving heeft waar persoonlijke ontwikkeling en goeie koffie voorop staan. Een rustgevende omgeving die veel ruimte biedt voor eigen initiatief en het nemen van verantwoordelijkheid. En dat deed Sievert afgelopen zaterdag. IJzig kalm schoof hij de bal in de linkerhoek. De keeper van HFC gokte wel, maar verloor ook. 1-1.
Groen Geel bleef aandringen en op zoek gaan naar de overwinning die mogelijk nog goed kon zijn voor de tweede periode in de 3e klasse C, immers het betrof een inhaalwedstrijd voor die periode. Sievert had het eerder al geprobeerd met een goed schot, maar dito redding van de goalie volgde. Intussen hadden Janco en klusjesman Jos Koen en Joris afgewisseld en kwam ook Steven de leeg gestreden Sievert vervangen. Alle 3 werden voorin geposteerd. Een keuze van alles-of-niets van Den Hartogh. Langs de lijn waren berichten binnengekomen dat koploper Grijpskerk het lastig had tegen Omlandia en afstevende op puntverlies. Nou en, eerst zelf winnen.
Never give op. Deze woorden van onze kapitein in de vroege morgen speelde als een langspeelplaat in de hoofden van de Groen Gelers. Never give op. Luv you. Toen Ludwig halverwege de tweede helft zijn zilveren kogel letterlijk achter de ploeg parkeerde voelde je de angst bij HFC toenemen. Hier stond een team.
Een team dat tot diep in blessuretijd knokte voor de volle buit. En die ook kreeg. Jos, die zijn klusboot tijdelijk inruilde voor het voetbalveld, gaf een steekbal op Frank van Veen. Achteloos passeerde hij de keeper van HFC. Alla Jan Wouters en Marco van Basten op het EK 88 tegen Duitsland. Robert van der Berg zou er trots op zijn. 1-2. Een ongekende blijdschap maakte zich deel van ons. En die blijdschap zette zich nog wel even voort toen de punten eenmaal binnen waren.
Eerst op het terras van HFC waar Sebastiaan met een bijzondere openingszin probeerde succesvol te zijn bij de dames. ”Wat vind je van keepers?” ,was keer op keer de vraag. Buitenbeentjes, keer op keer de respons. Ik kan me niet voorstellen dat Jake Paul zo Jutta Leerdam binnen heeft weten te hengelen.
Later bij PKC waar we herenigd werden met de bekendste inwoner van Ezinge in onze adoratie voor Jordi Weijer. Prachtige middag, prachtige avond, en weet u wat een prachtig nummer is: ‘Nou en’ van ene Jordi Weijer.