‘Groen Geel bleek na de slechtste voorbereiding in de historie van de club ook in de competitie nog niet on fire.’ Terwijl de feeststemming tijdens het Openingsfeest op Corponello oplaait, maakt een doodse stilte zich meester over het Groen Gele heerschap wanneer Johan Molenaar de harde woorden van OOGTV oplepelt – over de doelpuntloze competitieopener tegen Aduard. En dat terwijl Groen Geel zich dit jaar eens níét tot titelfavoriet heeft gebombardeerd.
‘On fire, dat zijn we wel. Althans dat denken wij’, merkt Molenaar op. ‘Nu ik assistent ben, en trouwens ook de opstelling bepaal, ga ik de proef eens op de som nemen. Zijn we écht on fire? Twee namen vielen me bijzonder tegen…’
Eerst even terug in de tijd. De voorbereiding. Pezen in de provincie. Het was geen pretje. Vakanties, blessures, festivalbezoekjes. Ploeterend sleepte de equipe van WdH10 zich door vijf dramatische wedstrijden. De afgang tegen Middelstum maakte de zomerse martelgang compleet.
Het zorgde voor code rood in het hoofd van Den Hartogh. In de kleedkamer vielen harde woorden, maar assistent Molenaar bleef kalm. ‘De voorbereiding, tsja… Leuk, dat Noorderzon, maar die beker- en oefenpotjes zijn niets. Groen Gelers gaan dan nog liever naaktzwemmen in Delfzijl. Het draait om de competitie. Dan staan de groten op.’
En groten had Groen Geel meegenomen naar Aduard. Decennia aan BVO-ervaring stonden op het veld. Aduard had weinig in de melk te brokkelen, maar Groen Geel verzuimde het overwicht in de 0-1 uit te drukken. De beginstand werd dus ook de eindstand.
Toch is Den Hartogh na afloop voorzichtig optimistisch. ‘Dit leek weer ergens op. De verdediging stond als vanouds, en aan de bal was het bij vlagen aardig. Volgende week wacht Zuidlaren. Daar verloren we vorig jaar twee keer van, dus ik heb er alle vertrouwen in.’
Terug op Corponello is de sfeer aardig, maar het Openingsfeest is niet meer wat het geweest is. Dat valt ook Ypenburg op. ‘We roepen wel on fire, maar het wordt tijd dat we het Openingsfeest eens kritisch onder de loep nemen. Een feest terwijl er maar twee thuiswedstrijden zijn, vinden veel mensen blijkbaar lastig. Daar kan de Feestcommissie niets aan doen. Sommige leden hebben gewoon een schop onder hun reet nodig. Maar volgende week zijn er zes thuiswedstrijden én komt Djordi Wijer. Hang de slingers maar vast op.’
Ypenburg. Driftig oreert hij verder. Grote speler, grotere bek, kleiner hartje. Toch is Molenaar ontevreden. ‘Hij was vandaag zeker niet on fire. Hij is één van de twee die de toorn van het regionale journaille verdienen.’ Ook later op de avond zijn Stans prestaties niet overtuigend. De stad haalt hij nog net, maar om half drie zoekt Stan zijn plekje naast Emma al op.
Terwijl de drank vloeit, worden de deuntjes vunziger en de dansjes evenzo. Het doet Kaube zichtbaar goed. Geflankeerd door adjudant Dieben – er was een feestje – schuifelt hij steeds dichter naar het vrouwelijk schoon toe. On fire? Molenaar knikt resoluut: ‘Eindbestemming Pakhuis. Ik voorzie grootse dingen vanavond.’
Het Pakhuis. Helaas voor Bakker haalt hij dat etablissement niet. Bakker is nieuw bij Groen Geel. Jarenlang zette hij Het Flophouse op stelten, maar nu wordt hij genekt door het Openingsfeest. Niet eindigen naast een wulpse dame, maar in een leeg bed. Een hard gelach voor de Friese vleugelflitser. On fire? Wederom is Molenaar stellig. ‘Van dit soort nieuwelingen moeten wij het niet hebben. Oh, en ik hoorde iets over een bepaald getal. Sterk verhaal.’
Ook niet on fire zijn de vrouwen van Dames 4. Aanvoerster Bijl doolt als een moederbeer zonder welpjes over de dansvloer. Pijnlijk, vooral voor een team dat steeds meer praatjes krijgt. Keeperstraining? Check. Geen bardienst tijdens feestjes? Check. Het meest prominente trainingstijdstip op donderdag? Check. Geen eis is te gek voor het bestuur Tempelaar I, maar de goede wil lijkt niet van twee kanten te komen.
Bijl loopt niet weg voor de waarheid. ‘Dames van buiten zetten hier de tent op stelten, terwijl mijn teamgenoten schitteren door afwezigheid. Ik ben er klaar mee. Ik hoop dat dit betoog de krant haalt. Of OOGTV. Dan print ik het uit en hang ik het boven iedereens bed.’ Molenaar luistert mee en knikt instemmend. ‘Zelfinzicht, daar begint het mee.’
Ondertussen naderen de afrondende klanken van de DJ. Een select gezelschap maakt zich op voor de stad. De grote namen, uiteraard. Ze presteren nog steeds. Hoe de nacht eindigt, weet niemand. Vlak voor het afsluiten komt Molenaar met het verlossende antwoord op de vraag waarmee dit verslag begon: “Is Groen Geel écht on fire? Hier en daar viel het tegen. Persoontjes als Ypenburg en Bakker moeten er aan trekken, maar over de hele linie is het duidelijk: dit wordt gewoon weer het seizoen van Groen Geel.”
On Fire? Absoluut. Tenminste, dat denken wij.