Live muziek van Jordi Weijer, een ragfijn doelpunt van Bart Kranenborg en een afsluiter in de hottub: deze zonovergoten zaterdag had alles in zich. Waar koploper en concurrent Grijpskerk gelijkspeelde bij de vrienden van Helpman, daar verpulverde Groen Geel 1 laagvlieger TLC. Uiteindelijk stokte de teller bij 9-0. Met nog drie wedstrijden te spelen, waaronder de laatste wedstrijd in en tegen Grijpskerk, is alles weer mogelijk.
De zaterdag begint al lekker voor Melle Gebben. De geblesseerde spits van de groengele equipe ontwaakt zo rond de klok van negen. De eerste zonnestralen schijnen schuin door het rolgordijn, recht in zijn ogen. Zijn liefde Fleur ligt nog stilletjes te slapen. Stiekem sneakt hij de slaapkamer uit. Vier croissantjes in de oven, twee espresso. Tijdens het pruttelen van de koffie checkte hij zijn telefoon. Nu.nl, Instagram en TikTok. Vaste routine. Hij schrikt als het licht in zijn ogen donkerder wordt. Het zal toch niet? Regen? Snel schakelt hij over naar Buienradar. Godzijdank. Geen regen, 17 graden, overwegend zon. Het is tijd om z’n zwembroek aan te trekken. Het gestreepte overhemd dat hij vrijdagavond had gestreken glijdt soepel om zijn gespierde bovenlijf. Een zonnebril maakt de outfit compleet. Niemand zal hem deze zaterdag afpakken. Goed, hij is dan wel geblesseerd, maar dat brengt ook voordelen met zich mee. Eerder flaneren, eerder IJwit en eerder in de hottub.
Ondertussen maakt Sebastiaan Meijwaard zich bij Groen Geel over hele andere zaken druk. Waar de fuck is Bram Tempelaar? En nog belangrijker: waar is z’n muziekbox? Sebastiaan, het schoolvoorbeeld van een keeper met opmerkelijke trekjes, heeft de bijzondere gewoonte om niet aan zijn warming-up te beginnen voordat Henk Westbroek hem heeft toegefluisterd. Nadat de laatste beats van de remixversie uitfaden, is het tijd om te shinen.
Voor de verandering is het dit keer eens vroeg raak voor Groen Geel. Een vlot lopende aanval over de rechterkant lijkt te eindigen bij spits en man-in-vorm Rik Slomp, die zich echter op het laatste moment bedenkt. Geheel tegen de verwachting in legt hij de bal opzij, panklaar voor de luid schreeuwende Stan Ypenburg. In het begin van de tweede helft zou Slomp het kunstje herhalen, door de bal dit keer op het presenteerblaadje van Craney te leggen. Rivella Rik bleek een verademing in de spits. Hij sleurde, rende zich rot én scoorde.
Ondertussen was de wedstrijd al lang en breed gespeeld. Het was gallery play voor de manschappen van Den Hartogh, die overduidelijk een maatje te groot waren voor TLC. Dave Knipmeijer knikte raak, Bart de Kraan scoorde zijn eerste (!!) doelpunt bij de senioren, supersub Frank van Veen prikte raak, Ypenburg maakte zijn tweede en zelfs uitblinker Jelte van den Berg deed een duit in het zakje, alvorens het de beurt was aan Ruben Ludwig. Z’n eerste was een karakteristieke Cowboy-goal: met gestrekt been vloog hij een haarfijne voorzet van Bram Tempelaar binnen. Z’n tweede, een minuut voor tijd, was er een om in te lijsten. Een voorzet van Koen Olde Monnikhof nam hij buitenkant links in één keer op de pantoffel, kiezelhard tegen de touwen. Zo schitterend, een volmaakt helder kristal, zou Sebastiaan later op de avond neuriën.
En zo bleek maar weer. Voor mooiweervoetbal moet je bij Groen Geel zijn. Dan zijn de heertjes op hun best, helemaal als er een live zanger en een hottub op het menu staat voor de derde helft. Het was nog lang gezellig op Corponello. Zelfs Rave Knipmeijer nam een avondje papa-vrij om de eclatante zege te vieren. Over twee weken wacht finale 3/5, uit tegen Niekerk. Als het zonnetje schijnt, weten wij genoeg.
