Je hoort het tegenwoordig vaker: woorden doen ertoe. Dat weet nu ook Koen Olde Monnikhof. Toen één der NEC’ers zijn teamgenoten afgelopen zaterdag tot verdedigen maande, kon hij de impact van zijn woorden onmogelijk voorspellen.

‘Wie dekt die oude man!?’ 

620 dagen revalidatie in één klap gereduceerd tot stof. Zijn grijze haren hadden Koen weggegeven. Met gebogen hoofd zette Moody de wedstrijd voort. Groen Geel zou met 2-1 winnen van NEC, maar Koen verloor. Wéér geen erkenning.

In mijn herinnering is Koen dé vedette van Corponello. Een stille leider. Met een gouden rechtervoet bovendien. Maar: altijd bescheiden, terughoudend, een tikkeltje gereserveerd. Inderdaad, alsof ‘ie permanent op de vertraagde bus naar Kollum staat te wachten.

Nu was en is alles anders. De kranten waren niet uitgelopen voor zijn rentree. Langs de lijn geen Teitsma, Strijker of Spekken. 620 dagen hadden kennelijk het gewicht van één etmaal. Alsof Koen terugkeerde van een natte wind die hem twee dagen dwars zat.

Twee coronajaren en een gescheurde kruisband doen wat met je reputatie. Koen is in zijn koppie al lang niet meer de Koning van Corponello. Nieuwe, bronstige chimpansees hebben hem verdreven. Types zoals Ypenburg en Gebben. Ondertussen begeeft Koen zich mentaal in de krochten van het groengele kastenstelsel. Het is zichtbaar in de kantine. Geen babbels meer met zwaargewichten zoals Ludwig of Molenaar, maar hopen op een vluchtig onderonsje met lui zoals Kranenborg of, nog erger, de trainer.

Koens holle blik was zaterdagavond alleszeggend. Hij stond niet op de vertraagde bus naar Kollum te wachten, maar op de bus richting de uitgestelde zekerheid van het voetbalniets. Alles wat ik mijzelf jarenlang van Koen Olde Monnikhof had voorgesteld, leek fictie.

Maar, Koen, waarom?

Iedere Groengeler die denkt dat ‘ie ook maar in de buurt komt van jouw capaciteiten, is dom. In jouw grote teen zit meer talent dan in de lichamen van Gebben, Ypenburg en Ludwig bij elkaar. Als Den Hartogh iets van het trainersvak heeft begrepen, dan weet hij dat een eventuele titel valt of staat met de ingevingen van ene Olde Monnikhof.

Daarom, Koen, is dit verslag stiekem een oproep van heel Groen Geel. Jij maakt of breekt onze titeldroom. Een zware last, maar het is zo.

Vanaf vandaag ben je terug. Verschuilen wordt niet langer getolereerd. En: wat boeien de woorden van een NEC’er? Dat elftal valt bij een zuchtje tegenwind nog sneller uit elkaar dan de fascistenpartij van Thierry Baudet.

Groen Geel won afgelopen zaterdag met 2-1 van NEC. Mooi. Een stap richting de titel. Niet omdat we wonnen, maar omdat jij terug bent.

Dit is jouw comeback door de grote poort. Dus, wil de echte Koen Olde Monnikhof nu opstaan?