Nes, Ameland. De Lichtboei of de Swinging Mill. Vele grote namen uit de historie van Groen Geel hebben er hun Waterloo gevonden. Of geschiedenis geschreven.

Ook dit jaar zijn de verhalen talrijk. Uiteraard blijven sommige escapades binnenskamers, of worden ze pas opgedist in één van de sinterklaasgedichten van volgend jaar. Toch een kleine sfeerimpressie. Hoe Ameland Groen Geel kleurde.

Vrijdag 6 januari. De boot van 13.00 uur. De vedetteboot. Alleen de allergrootste namen beleven Ameland van begin tot eind. Meijwaard, Kranenborg en Betzema met de bus, want studentenreisproduct. Op de boot sluiten Tempelaar, Knotters, Noordmans, RP, Gebben, Veenhof én Den Hartogh aan. Iedereen vol goede moed. Dan nog wel.

Den Hartogh. Maandenlang keek de cheftrainer uit naar Ameland. Nu zijn trainingsmethodes en spelwijze onder druk staan, kon alleen een goede prestatie op Ameland hem redden. De Fries was zich er vrijdag van bewust.

‘‘Mijn congé hangt boven de markt. Daarom heb ik me bizar goed voorbereid op dit weekend. Vanaf woensdag ben ik begonnen met het leggen van een aardig bodempje. Zesenzeventig volkorenbroodjes, veertig eiwitshakes en dertien fruitschalen gaan het doen voor mij. Al gooi ik de hele snoepwinkel van Willy Wonka in mijn mik, niemand krijgt mij dit weekend klein.’’

Het eerste pilsje laat niet lang op zich wachten. Tempelaar pakt op de boot uit met twee blaadjes. Kamst zet al voordat de eerste vaargeul is gerond een fles schnaps op tafel. Ondertussen houdt Noordmans het burgerlijk. Net zoals op het Provinciehuis prefereert hij – in eerste instantie – aanwezigheid boven actief bijdragen. In de volksmond noemen ze dat soort lui consumenten van gezelligheid.

Naast Noordmans was de selectie vooral beducht voor de gebrekkige inbreng van Ypenburg. Altijd een grote waffel in het dagelijks leven, maar tijdens feestjes niet thuisgeven. Stan sloot dan ook pas op zaterdag aan. Dit ongetwijfeld ingegeven door het feit dat hij – als kleine speler in de wondere wereld van het feestbestaan – niet twee dagen achter elkaar hard kan gaan.

Gelukkig waren de lafbekken op één hand te tellen. Op vrijdag toog een grote groep gewoon naar het chique etablissement van Yvonne en Gerlof Brouwer: de Lichtboei. Aldaar trof men ook VV Noordwolde. Net zoals in het veld zat er in de kroeg weinig schwung in de harem van Marco Vos. Waar vele Groen Gelers al snel de bloemetjes buiten zetten, taaiden de geelhemden vroeg af.

Inmiddels het reukorgaan van Noordmans overuren. Trammelant op het toilet. Aldaar heeft een eilander het bont gemaakt. Met een hogedrukspuit moet barvrouw Yvonne de meubelen redden. Overal ligt kots. Kamst staat in stilte te genieten. Dit vindt de perverseling mooi.

Om 8 uur gingen de laatste groengele oogjes dicht en snaveltjes toe. Maar, uiteraard niet voordat Bart ook de eilanders heeft getrakteerd op zijn karakteristieke move.

Zaterdag 7 januari. De dag van Geel Wit en Stadspark, maar vooral van Sinterklaas. Gebben was weer geil voor de goal. Vier goals tegen Stadspark, eindstand 0-4. Knip deed iets soortgelijks tegen Geel Wit, de lokale verzameling van voetballende neefjes, broers, vaders en achterooms. Drie keer prikte hij, eindstand 1-3.

Dan Sinterklaas. Wat een indrukwekkende zak had hij dit jaar. Helaas faalde Molenaar bij het verdelen van de lootjes. Tom bleek niet in de koker te zijn gegaan. Aan de andere kant mocht Dave juist drie keer zijn leesbril opzetten. Jopie, je bent nooit te oud om in de fout te gaan.

Bij de gedichten lag het literaire nivo hoog. Vooral bij de Be Quick’ers – goede opleiding, goed milieu – kwamen we enkele hoogwaardige taalkundige constructies tegen. Helaas kan de lezer je gedicht maken of breken. Noordmans ondervond dit bij Knotters, terwijl trainer Den Hartogh het epistel van Van Veen vakkundig degradeerde tot dyslectisch broddelwerk.

Den Hartogh, daar valt zijn naam weer. Wat een hoogmoedswaanzin. En wat een afgang. Gered door kindernachtverblijf Pot. Hij besloot incognito de afvaart richting Holwerd te ronden. En terecht.

Wederom was het een legendarisch avondje in de Lichtboei. Maar, zoals gezegd, sommige verhalen blijven binnenskamers.

Ameland, je was mooi. Maar volgend jaar gaan we naar Gent. Meer vrouwelijk schoon. Aldus besloten.