Het moet een vreemde opening van het telefoongesprek tussen Ludwig en Stan zijn geweest, zo op de vroege zaterdagochtend. “Ik heb over je gedroomd”. Je zou verwachten dat dat een vreselijke nachtmerrie moet zijn geweest. Dat eeuwige getetter op de werkvloer achtervolgt de grote roerganger van 050 Vastgoed inmiddels tot op het kussen. Niets bleek minder waar. Het betrof een droom over het potje voetbal van de dag erna. Én in die droom scoorde Stan blijkbaar tweemaal. Niet per se de natte droom van de gemiddelde volwassen kerel, maar soit. Een mooie voorbode wellicht.

De wedstrijd tegen Lycurgus stond deze zaterdag op het menu. De Ringwegderby. Daarnaast een potje tussen de nummers 3 en 4 van de 3^e klasse C. Promovendus Lycurgus is uitstekend gestart aan het seizoen en wilde ook Groen Geel aan haar zegekar binden. De mannen van Den Hartogh wilden de kater van vorige week, die ondanks een tekort aan spa goud in het Flophouse van TKB enorm was, wegspoelen. Welk beter medicijn dan 3 puntjes.

Omkleden deden de heren van Groen Geel in kleedkamer 1, daar kleedkamer 4 nog steeds hermetisch is afgesloten hangende het onderzoek rond de gebeurtenissen tijdens het Letterfeest. Over de teleurstellende wedstrijd tegen TKB werd niet meer gesproken. De blik moest vooruit op de komende 90 minuten. De hotline Haan – Den Hartogh had dit keer geleid tot een vierkantje op het middenrif. Dit zou je met enige fantasie een 3-6-1 opstelling kunnen noemen.  Of een 1-3-6-1 zo u wilt. Of 1-3-4-2-1. Wat maakt het ook uit. Geneuzel in de marge wat mij betreft.

In de eerste helft had Groen Geel de overhand. Rave Dave en Langs-de-lijn-loper Cas zorgden met diepte in hun spel voor gevaar. De bal ging van geel naar groen en weer terug. Blauw werd steeds keurig overgeslagen. Een vakkundig opgezette aanval kwam terecht in de voeten van Melle Gebben die met een fluwelen wippertje de diepgaande Ypenburg bediende. Ondanks een vrijstaande Ludwig naast zich rondde Stan deze aanval toch maar gewoon zelf af. Never be avreed!

De vijfde colonne, met zwaargewichten als Teitsma, de Keijser en Vogel, knikte tevreden. Het IJwitje in de rust zou prima smaken. Rik Spekken, in zijn hoogtijdagen nog samen met KOM verkleed als waterrat, was met andere verwachting naar Corponello gekomen. De clubloze trainer, azend op de stoel van Den Hartogh, werd gesommeerd zijn zaag op te bergen.

De tweede helft was een stuk rommeliger. Groen Geel sprak niet of nauwelijks meer met de voeten. Toch waren de kansjes wel voor Groen Geel. Melle kreeg een open schietkans, maar had het vizier niet scherp. Een kopbal van Menno werd knap uit de bovenhoek getikt door de keeper van de gasten.

Zo rond de 60^e minuut volgde de grootste kans. De scheidsrechter liet de appellerende vlaggenist staan en Cowboy stormde richting het vijandige doel. In zijn linkeroor hoorde hij een schel, ietwat vrouwelijk, stemgeluid. Hij waande zich terug onder zijn warme satijnen dekens. Hier had hij over gedroomd. Dat moest Ypenburg zijn. Hij zou de bal afspelen op een instormende Stan en die zou de bal in een leeg doel schuiven. Corponello zou tot een groot hoogtepunt komen. Net als hij in zijn droom. En daar was hij vannacht van wakker geschrokken. Had hij dat maar niet gedaan, dan had hij geweten dat de scheids hier een stokje voor zou steken. Blijkbaar stond Stan buitenspel. Het bleef bij 1-0.

Gelukkig maakte Frank van Veen zo rond de 75^e minuut wel de verlossende 2-0. Een snel genomen vrije trap kwam bij Dave terecht. Die lanceerde Frank en die wist wel raad met dit buitenkansje. Wedstrijd gespeeld. Janco had er nog 3-0 van kunnen maken, maar ja scoren had hij eerder op de dag al gedaan. Tweemaal.

Mooie en terechte drie punten voor de groen-gelers die aansluiting houden met de bovenste ploegen van 3C. Ook de spelers konden gaan genieten van een welverdiend IJwitje. Later die avond speelden Stan en Ludwig nog een gezamenlijk potje toepen. De verliezer moest het balkon op van huize Ludwig. Én de verliezer moest zingen. Deze avond mocht de hele buurt meegenieten van dat ene nummer van Marco Borsato. Op hoge toonhoogte dan weliswaar.

Een keer in de zoveel tijd komen dromen uit!

Vandaag was niet zo’n dag.