Het was voor de training van afgelopen donderdag dat Sebastiaan met een mysterieus koffertje de veelbesproken kleedkamer 4 van Groen Geel binnen liep. Eerder had hij al eens een hitsig tijgerpakje in zijn, in tegenstelling tot sommige anderen, vaak niet zo zorgvuldig ingepakte voetbaltas. Destijds lachers alom, dit keer leidde dit koffertje vooral tot gefronste wenkbrauwen bij de mannen van trainer Den Hartogh. Niet verwonderlijk in een tijd waarin de bespiegelingen over de inhoud van een bepaald koffertje de ontmaskering van Sigrid Kaag als Britse spion tot gevolg had. Sebastiaan hulde zich echter in nevelen over de daadwerkelijke inhoud van het object en liet alle vragen hierover onbeantwoord.

Het vele oogcontact tussen Ludwig en onze sluitpost deed vermoeden dat er een mogelijke link was tussen het koffertje en de exponentieel groeiende boetepot. Ja, die groeit in omvang en hard ook. Rücksichtslos worden de misdragingen van de selectieleden omgezet in financiële bijdrages aan deze pot. Het is bijna sneu als je nog niet op het scoreformulier staat. Afgelopen zaterdag was weer een goede dag voor de pot, want het vergeten van je voetbalschoenen staat natuurlijk garant voor een notitie. En voor commotie.

Want commotie die kwam er. Kamst bleek namelijk niet de enige te zijn die zijn kicksen was vergeten. Ook onze kleine generaal, Napoleon zo u wil, kreeg het licht benauwd toen hij het schoenenvak van zijn nieuwe voetbaltas opende. Waar waren zijn witte sloffen toch gebleven? Na het verlies van vorige week had hij nog aangegeven te zullen zorgen voor een 100% voorbereiding. Dat was immers het halve werk. Hoe kon dit nou gebeuren? Hij had het tasje toch volgens zijn mentale paklijst volgegooid. Zwarte sokken voor de warming-up, witte voor tijdens de wedstrijd. 2 handdoeken mee; een om mee af te drogen, een voor op de grond (red. hier zijn dus oplossingen voor). Louis Vuitton tasje inclusief kam en jachtolie. Adidas-slippers maatje 38 voor de tocht van handdoek naar de douche en terug. En dus die witte wondersloffen. En hij had daarna nog drie keer de deurklink aangeraakt voor hij richting Corponello vertrok. Zoals altijd op zaterdag.

Een paniekerig appje naar Emma volgde. En ondertussen werken aan een plan B. Andere schoenen waren zo geregeld, maar die vermaledijde boete. Die moest voorkomen kunnen worden. Dus hield hij het allemaal onder de pet. Althans dat probeerde hij. Niet wetende dat het pact tegen hem groter was dan hij kon vermoeden. Toen dat besef kwam was het vuurwerk in de kleedkamer. De Vesuvius kwam tot een enorme uitbarsting. Prachtig om te zien. Zijn oplossing om de grappenmakers die zijn schoenen uit zijn tas hadden gepakt terug te pakken? Een boete geven. Laten we dat aub niet doen Stan, kleedkamerhumor heeft het al zo zwaar in dit woke-tijdperk.

Een chaotische voorbereiding dus, na een chaotische training van donderdag. Maar dat wijt ik volledig aan de onzekerheid rond het koffertje van Meijwaard. Wat probeerde Sebastiaan hier verborgen te houden? Na trainen nam hij het bakkie zelfs mee de drukke kantine in.

De chaotische voorbereiding had overigens nauwelijks invloed op de wedstrijd in Delfzijl. Dit keer overigens geen ode aan de man met de fluit. Een keer per jaar is genoeg spotlights voor deze mannen (of vrouwen). Op sportpark Centrum (creatief) was Groen Geel voorzichtig de bovenliggende partij zonder noemenswaardige kansen te creëren. NEC Delfzijl probeerde het met wat pogingen uit de tweede lijn. Een weinig verheffende eerste helft eindigde dan ook zoals deze begon. De tweede helft echter niet. Vlak nadat Ludwig oog in oog met de keeper jammerlijk miste scoorde Delfzijl uit een counter over links. 1-0 en werk aan de winkel voor Groen Geel. De kansen die Groen Geel kreeg werden helaas niet verzilverd waardoor we helaas weer een nederlaag moeten noteren. Geen man overboord, maar jammer is het wel. Niet de start van de competitie waar op werd gehoopt. Volgende week weer een fusieclub als tegenstander: HFC uit Hoogkerk staat komende zaterdag op het menu.

Nog even over dat koffertje. Het bleek te gaan om opnameapparatuur. Voor een opdracht werd Sebastiaan geacht een fictief interview af te nemen op een drukke locatie. Op zich is de gemiddelde voetbalkantine op een trainingsavond daarvoor een prima locatie. Sebastiaan had één klein detail echter over het hoofd gezien: Groen Geel is Techno. Het hoge aantal beats per minute in combinatie met een aanzienlijk volume maakte elke vorm van interview kansloos. Opdracht mislukt. Zoals een echte journalist betaamt kwam hij met een creatieve oplossing. Dit keer geen creatief quoten, maar mislukte uploadpogingen als excuus. Hij kwam er mee weg. Pulp.