Het vlaggenschip van Groen Geel heeft zaterdagmiddag een belangrijke overwinning geboekt tegen VV Glimmen. Lang leek het erop dat Glimmen een punt kon toevoegen aan het schamele puntentotaal van vijf. In de laatste minuut groeide Melle Gebben echter uit tot het goudhaantje aan Groen Geel zijde. Zijn frommelgoal betekende de volle buit voor de equipe van hoofdtrainer Richard Poortman.
Groen Geel had wat goed te maken na vorige week, toen de wedstrijd slechts leek op een hinderlijke onderbreking van één grote stapavond. Het afscheidsfeestje van Steven Knotters en zijn vrouw Sietske, die enkele maanden geleden besloten wederom het avontuur op te zoeken en met de camper richting Zuid-Europa af te reizen (“je gooit de tank vol en je ziet wel waar je eindigt”), had een aantal overduidelijk geen goed gedaan. De sfeer zat er lekker in bij Kleintje Klikspaan, de opvolger van Land van Belofte – decennialang het nachtelijk eindstation van prostitueebezoekers en corpsballen die op zoek waren naar een laatste afzakkertje. Het leidde echter tot een beschamende nederlaag tegen FC Zuidlaren (2-3) en een van de aller slechtste wedstrijden in de geschiedenis van de club.
De mannen wisten dus dat ze wat recht te zetten hadden. Melle Gebben biechtte voor die tijd op dat hij vrijdagavond om 22.00 uur het bed te zijn ingedoken. “Ik had eigenlijk een date met mijn Portugese tinderhertje, maar zij moet maar even wachten. Dit weekend staat de wedstrijd centraal. Ik kan mannen als Bert Huberts en Jacob Ritsema niet langer teleurstellen. Bovendien staat vanavond het Aftrapfeest in de kantine op het programma. Ik had laatst al wat aangepapt met de barvrouw. Ik verwacht ook vanavond weer de nodige aandacht. Maar eerst de wedstrijd.” Johan Molenaar, nestor van de groep, knikte goedkeurend.
Groen Geel opende de wedstrijd redelijk. De voorste drie werden enkele keren aan het werk gezet, maar verder dan de zestien werd niet gekomen. Tot groot ongenoegen van Poortman, die overduidelijk geen hoge pet op had van de verdediging van Glimmen. “Die linksback heeft moeite met lopen. Bovendien kopt hij alleen als hij te laat bukt. In mijn hoogtijdagen had ik deze gozer he-le-maal zoek gespeeld met mijn fluwelen linker.” Gaandeweg de eerste helft ontwikkelde het niveau zich naar een bedenkelijk niveau. Even leek een herhaling van vorige week in de maak, maar gelukkig bood de scheidsrechter uitkomt. Rust. Brilstand.
In de tweede helft probeerde Groen Geel met man en macht te overwinning binnen te slepen. Met de ingevallen Frank Veenhof probeerde het de druk op de verdediging van Glimmen te vergroten. Dit resulteerde in kansen voor onder andere Melle Gebben en Tom Arissen, maar het vizier stond niet op scherp of de paal stond in de weg. Tot de laatste minuut. Bram Tempelaar, vorige week nog uitblinkend op de vrijdagavond als een look-a-like van John de Wolf, werd door de aanwezigen in de dug-out gemaand om diep te gaan. Dat liet hij zich geen tweede keer zeggen. Met de borst vooruit, de armpjes langs het lijf en een ronkende motor stoof de enige echte Bram naar voren. Toen de bal voor zijn rechter belandde, leek even de paniek toe te slaan, maar een geniale ingeving volgde. Met de linker buitenkant (Poortman: “zo legde ik ze vroeger ook altijd neer, de spits hoefde alleen nog maar ‘ja’ te knikken”) zette hij de bal voor. In de scrimmage kwam de bal uiteindelijk bij Melle Gebben terecht. Met een hakje door de benen van de doelman liet hij het net bollen. 0-1.
Hoogstaand was het allesbehalve, maar de overwinning proefde niet minder lekker. Bovendien hadden de heertjes een goed excuus om all-in te gaan tijdens het Aftrapfeest. Zo eindigde het weekend toch nog goed voor Groen Geel. Volgende week wacht de thuiswedstrijd tegen nummer acht Grijpskerk. Groen Geel moet het dan zonder Steven Knotters doen. Hij zal zich dan ergens in het noorden van Italië bevinden. Wat een man, wat een levensgenieter. Of zoals hij zelf zou zeggen: lekker man!
