Lange tijd leek Groen Geel af te stevenen op een zekere 2-1 overwinning, nadat topschutter Mark Oostra zijn team via de penaltystip op voorsprong had gezet. Een bizarre slotfase zorgde echter voor een zinderende ontknoping op Sportpark Corpus den Hoorn, waarin Tonnis de Vries de show stal. Zijn solo en doelpunt zorgde ervoor dat de drie punten op de enige juiste plek bleven. Uiteindelijk werd het 3-2.

Het oogt enigszins onwennig voor Rik Spekken. De Be Quick-trainer met een Groen Geel-hart erkent lange tijd niet op zijn geliefde Corponello te zijn geweest. Met enige jaloezie en weemoed bekijkt hij de kantine, waar hij eveneens grote successen boekte. “Wist je nog”, glundert Spekken met schorre stem (“Niet brak, twee kinderen”), “dat Letterfeest in 2017? Of het Sinterklaasfeest in 2016? Poe, daar heb ik wel even van moeten bijkomen.” Bekende namen passeren hem. Er volgen handdrukken aan ervaren mannen als Johan Molenaar en Willem den Hartogh, een jonkie als Indy Roode krijgt een knuffel. Met bewondering bekijkt hij de snelle outfit van Tonnis de Vries. “Niks veranderd, die jongen. Is hij eindelijk eens fit?” vraagt Spekken zich af. Ze zullen elkaar na de wedstrijd weer spreken.

Eenmaal aangekomen in de kleedkamer wacht Spekken een grote verrassing. Nostalgische gevoelens maken plaats voor een blos op de wangen als hij een jonge versie van zichzelf ziet, gehuld in snowboots, lingerie en cowboyhoed. Inderdaad, dat Sinterklaasfeest van 2016. Verdomme. Zijn wedstrijdbespreking kan de prullenbak in als hij zijn pupillen ziet gniffelen bij het zien van de beelden.

Dan de wedstrijd. In de eerste helft gebeurt er niet bijzonder veel. Beide titelkandidaten tasten af. In de slotminuten van het eerste bedrijf komt de wedstrijd eindelijk los. Joël Brandsma, overgekomen van ONS Sneek, zet op het middenveld een aanval op en bedient Melle Gebben. De geblokte vleugelaanvaller snelt langs zijn tegenstander, ziet dat Brandsma is doorgelopen en bedient hem op maat. Voor Brandsma betekent het een koud kunstje. Met zijn linker rost hij de bal tegen te touwen. “M’n eerste doelpunt in een eerste elftal”, glundert hij na de wedstrijd als hij achter een IJwitje zit. Twee minuten na de openingstreffer doet Be Quick wat terug. In een scrimmage belandt de bal via doelman Jeroen Vogel in het doel. 1-1. Thee.

In de tweede helft is het eenrichtingsverkeer. Groen Geel heeft overwicht, dat naarmate de helft vordert leidt tot steeds meer kansen. Ruben Ludwig ziet zijn schot op de voeten van de Be Quick-doelman belanden, Mark Oostra neemt het doel enkele malen onder vuur en Joel Brandsma ziet zijn kopbal rakelings over de lat verdwijnen. In de 75^ste minuut is het dan toch raak. Melle Gebben wordt licht getoucheerd in de zestien, de scheidsrechter wijst gedecideerd naar de stip. Mark Oostra benut het buitenkansje feilloos. Kansen op 3-1 volgen, maar de manschappen van Richard Poortman laten het na om de wedstrijd definitief in het slot te gooien. In de 90^ste minuut lijkt het de deksel op de neus te krijgen als Jeroen Vogel een bal verkeerd inschat en al grabbelend mistast. 2-2. Vogel oogt ontgoocheld. Hoe kan mij dit overkomen, vraagt de verder zo zekere doelman zich af. Gelukkig is er nog tijd om de wedstrijd te kantelen. Tijd die je Tonnis de Vries niet hoeft te geven. De linksbuiten, vorig seizoen al eens omschreven als ‘De Blikopener’, krijgt in de slotseconden van de wedstrijd de bal en zet het op een dribbel. Een man voorbij, nog een man voorbij en een voor hem kenmerkende schuiver in de lange hoek. De keeper verschalkt. Een trotse blik op het gezicht van zijn liefde Esther. Jelle Teitsma en Walter Hartlief in de hekken. Een zucht bij Poortman.

Ontlading volgt in de kleedkamer. Vogel verklaart de liefde aan De Vries. De ene na de andere pitcher volgt. Het favoriete van de groengele equipe, Coño, wordt voor deze gelegenheid omgeturnd tot Toño. Cas Betzema kijkt het tafereel vanaf de zijkant goedkeurend aan. De rechtsback, ook deze wedstrijd weer een van de uitblinkers, werd afgelopen zomer bij het vuil gezet op De Esserberg. Hier haalt hij zijn gram. Er volgt techno, zoals dat hoort na een overwinning. Melle Gebben, Frank Veenhof en Nick Kamst, niet vies van een vunzig elektronisch deuntje, raken in extase. Een bezoek aan Paradigm volgt. Of ze inmiddels al thuis zijn, is onbekend. Voor de uitwedstrijd tegen Zuidlaren volgende week, hoopt Poortman ze weer op het trainingsveld te zien.