De eerste uitwedstrijd in de stad voor Groen Geel was in het lommerrijk gebied op sportpark de Esserberg tegen V.V. Helpman. De blauw-witten, met minstens 1100 kilo schoon aan de haak op het veld, misten net als Groen Geel enkele basisspelers. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel volgens trainer Poortman. “Zo komt iedereen aan spelen toe.” Hoe gaan we dan spelen? Na een kwartier overleg voor de wedstrijd waren trainer(s) en spelers het volgens mij eens. Hoog druk zetten, back vrijlaten, Metzemaekers door op centraal. Of kozen we er toch voor om onze backs hoger op te zetten? “Maar dan wel kantelen toch?” “Nee die centrale verdediger kan ze op links er rechts geven.” “Laat die andere centrale dan maar opbouwen.” Maar die kan eigenlijk nog beter voetballen, aldus Mark Oostra. Enfin! De tactiek van beide ploegen was uiteindelijk vergelijkbaar, lange ballen en vechten voor de ‘tweede bal’.
Groen Geel begon fel en energiek aan de wedstrijd en had direct het overwicht te pakken. Al na 1 minuut had Mark Oostra (man van de wedstrijd) de score kunnen openen na het goed afjagen van Frank Veenhof. Oostra had iets te veel tijd nodig om de bal in het lege doel te verwerken. Na een kwartier toch de verdiende voorsprong. Thomas Metzemaekers stormde via de rechterflank door en combineerde via Mark Oostra de bal op een presenteerblaadje bij Melle Gebben, met de 0-1 als gevolg. Vlak voor rust stelde Groen Geel de overwinning achteraf al vast. Wederom was het te danken aan de brede Gebben en smalle Oostra. Met een voorzet op maat van Mark Oostra was het Melle Gebben die knap langs de keeper kopte en zijn tweede van de dag maakte.
Publiek tevreden en lekker de rust in. “Rick Lommerts warmlopen!” Een grote glimlach verscheen op het gezicht van moeder Lommerts, overigens binnenkort voor de tweede keer oma. “Rick krijgt een jongen hè? Moet ik ook erg aan wennen. Niet verwacht ook. Rick is zelf een halve vrouw namelijk. Had weer een meisje verwacht.” Een halve vrouw is het zeker, behalve als hij zijn noppenschoenen weer aan mag trekken en in zijn vertrouwde rechthoek mag spelen. Met bosjes vlogen de zwaarlijvige spelers van Helpman om zodra Lommerts in de buurt kwam. Wat een genot om zo’n bulldozer in je team te hebben. Daar kun je de wedstrijd rustig mee uitspelen. Tijd voor meer wissels. Robby van Sluis en Bram Tempelaar, de man die altijd zou spelen bij Poortman als we op hockey zaten, vervingen Ruben Ludwig en Melle Gebben. De wissels pakten goed uit, Robby bediende Mark Oostra, laatstgenoemde ronde koelbloedig af. Tempelaar was voornamelijk gevaarlijk met zijn corners. “Bij hockey zou ik ook altijd Bram de strafcorners laten nemen”, aldus Poortman. De eindstand werd bepaald door een goal van wederom de sterk spelende Oostra, maar met name dankzij de Messiaanse assist van Lommerts. Met een draaicrikel van 240 graden, achter het standbeen, via de hak en door zijn eigen benen. Ik snap er niks van, vast iets nieuws via YouTube geleerd. Vlak voor het eindsignaal nog een keeperswissel. Michel Maggi mocht zijn debuut maken. De spits die eigenlijk keeper is, of andersom, verving oudgediende Jeroen Vogel. Vogel had niet veel te doen maar stond er wanneer nodig.
Al met al een knappe teamprestatie van Groen Geel. Die door de overwinning alleen Aduard voor zich heeft staan. Aduard? Ja, Aduard 2000!
RL
