Zie hem shinen. Na maanden van voorbereiding, corona-onzekerheden en spanning was het op vrijdag 18 september 2020 dan eindelijk zover. Steven Knotters stapte in het huwelijksbootje met zijn geliefde Sietse. De mooiste dag van hun leven. Gemaakt voor elkaar. Het vrolijke hipsterduo maakte indruk op hun gasten door een afgelegen weiland in Koekange om te bouwen tot een sprookjesachtig decor. Met lichtjes, zithoeken en pizza’s voor de hongerige maag. Dat laatste viel niet bij iedereen lekker. Daarover later meer. Een dag later stonden de mannen van trainer Richard Poortman met ietwat kleine oogjes echter alweer om 11.30 uur de kantine schoon te maken en drieënhalf uur later op het veld in Hoogkerk. Onder de rook van de Suikerfabriek Vierverlaten werd geen spaan heel gelaten van de jonge Hoogkerkers: 1-12. Thomas Metzemaekers, zelf goed voor twee doelpunten en een aantal assists, was helder in zijn oordeel. ‘Als de helft van het team niet brak was geweest, was het 1-20 geworden. Dit belooft een leuk seizoen te worden.’
Voor een iemand verliep deze gedenkwaardige week, waarin op dinsdag ook nog eens met 8-3 werd gewonnen van zondag eersteklasser SC Stadspark, wat minder op rolletjes. Willem den Hartogh kreeg namelijk te maken met wat tegenslagen. Te beginnen op donderdagavond. Willem haalt het einde van de training niet. Liesklachten. Is het de leeftijd? Zijn het zijn jonge, druistige teamgenoten? Richard Poortman is, evenals Willem, teleurgesteld. ‘Ik wilde zaterdag met jouw centraal achterin gaan spelen’. Een tweede tegenslag voor de pater familias van de groep. ‘Ik zit nog liever op de bank dan dat ik achterin speel. In de voorbereiding wilde hij mij ook al eens linksback zetten. Heb ik iets verkeerd gedaan?’
Op vrijdag reist een groot gedeelte van de spelersgroep af naar Koekange. Niet direct een plek waar men op een treinstation, busstation of Uber kan rekenen. En dus moet er gebobd worden. Met frisse tegenzin stelt Willem zijn auto beschikbaar. ‘Jammer, want ik had eigenlijk wel zin in een feestje. Helemaal nu ik geblesseerd ben geraakt. Maar goed, je moet die jonge jongens ook wat gunnen.’ Het eindfeest van de bruiloft is er eentje om in te lijsten. Jelle Teitsma aanwezig. Tonnis de Vries, gehuld in zéér snel outfit, dito. En ineens is daar oud-Groen Geler Job van Dalfsen. Huh? Job en Steven hebben toch helemaal niet samen gevoetbald, vraagt de rest van de selectie zich af? Een juiste constatering. Op het teamweekend in Ameland bouwen de twee binnen twee dagen echter een innige relatie met elkaar op, waarop Steven het om 05.00 uur ’s nachts zeker weet. ‘Jij komt uit mijn bruiloft.’ Zo gezegd, zo gedaan.
Naarmate de bruiloft vordert, worden de verhoudingen binnen de spelersgroep steeds beter zichtbaar. Waar de een verstandigerwijs – en met het oog op de volgende dag – op de rem trapt, daar trapt een enkeling het gaspedaal nog net even wat harder in. Bier wordt verruild voor tequila, tequila wordt verruild voor gin tonic en even later wordt de tonic overbodig geacht en is de fles gin het enige dat nog telt. Dan pizza’s. Iedereen behalve Willem den Hartogh (‘Op iedere pizza zaten verdomme champignons of ananas. Dat lust ik niet. Ik heb het maar bij borrelnootjes gehouden. Het zat ook nu niet mee’) smult ervan.
Op de terugreis blijkt de combinatie van drank, pizza en een provinciale weg waar maar geen einde aan lijkt te komen, geen gelukkige cocktail. In de auto van – wie anders dan – Willem wordt door een niet nader te noemen persoon voorzichtig gevraagd of het raampje open mag. Het zweet breekt Willem uit. Het zal toch niet? Maar het kwaad is al geschiet. Volle stukken champignons, ananas, Italiaanse ham en paprika klatsen tegen zijn hagelwitte autoplafond aan. Ook de nek en de spijkerbroek van Willem wordt niet onberoerd gelaten. Thomas Metzemaekers bekijkt het avontuur vanaf de achterbank met gierende pretogen aan. ‘Willem, zag je dat? Word je nou ook nog geflitst?’ Ook dat nog. Het is een terugreis om snel te vergeten. Bij thuiskomst blijkt de schade niet mals. De bekleding ruikt zuurder dan zuur en de vloerpizza blijkt indrukwekkende vlekken te hebben achtergelaten. Dat kon er ook nog wel bij.
Op zaterdagochtend verzamelt de selectie van Groen Geel zich in alle vroegte op sportpark Corponello. Traditiegetrouw maakt de selectie van zaterdag 1 voor aanvang van de eerste competitiewedstrijd de kantine en de kleedkamers schoon. Na maanden van afwezigheid op het sportpark kan met een gerust hart gesteld worden dat de bezem er flink door kan worden gehaald. En dat gebeurt dan ook. Willem, inmiddels wel wat gewend, voorop. ‘Poetsen, jongens, poetsen!’ Indy Roode, net terug van een nachtje lepeltje lepeltje met oud-Groen Geler Jacob Hoekstra, is onder de indruk van de poetskwaliteiten van Willem. ‘In mijn Albertus-huis maken we niet zo vaak schoon. Te veel werk. Waarom zou je borden afwassen als je ook gewoon nieuwe kunt kopen?’
Even later stappen de mannen op de fiets naar Hoogkerk. Daar werd overigens ook nog gewoon gevoetbald. De wilde vrijdagavond blijkt geen enkele invloed te hebben op de selectie van Groen Geel. Binnen vijf minuten staat de 0-1 van Koen Olde Monnikhof op scorebord en Groen Geel bouwt de voorsprong steeds verder uit. Melle Gebben, overgekomen van Oranje Nassau 2, is ongekend op dreef. Hij is balvast, niet zelfzuchtig en legt er uiteindelijk drie treffers in. Koen Olde Monnikhof completeert net als Melle ook zijn hattrick en de overige treffers komen van Thomas Metzemaekers (2), Hesli Niebeek (2) en Dave ‘Rave’ Knipmeijer (2). De ploeg van Poortman is hongerig dit seizoen. Na ruime overwinningen in de bekercampagne stopt de teller nu pas bij 1-12. Een ongekende start voor de groengelers, die het door de naïeve spelwijze van de Hoogkerkers (‘Blijven opbouwen!’) ook niet moeilijk werd gemaakt. Voor een iemand eindigde de wedstrijd toch nog in mineur. Willem. Zijn lichaam had zich aanvankelijk razendsnel hersteld van de donderdagtraining en hij bleek tóch fit genoeg voor een invalbeurt. Bij zijn eerste balcontact ging het echter mis. Toch weer die lies. Een smet op de overwinning, net als de enkelblessure bij Nick Kamst.
Al met al was het weekend er weer eentje om in te lijsten voor de heren van Groen Geel. Een weekend met een lach en een (vreugde)traan, een knetter van een bruiloftsfeest en een openingswedstrijd waar je u tegen zegt. Wat een dag. Wat een club. Wat een team.
