Groen Geel is het bekeravontuur overtuigend begonnen. Op Sportpark de Parrel werd met 2-7 gewonnen van Mamio. Een wedstrijd die overigens ook in 7-14 geëindigd had kunnen worden. Of 4-12. Mike Hoeksema brak de ban voor Groen Geel. Nadat hij eerder op de dag liefst twee tennispartijen met gebalde vuisten had afgesloten, produceerde de routinier op de zonnige zaterdagmiddag een verre kanonskogel van ongekende schoonheid.
De goedlachse verdediger uit Zuidlaren kwam deze week voor een duivels dilemma te staan. Nu zijn tenniscarrière serieuze vormen begint aan te nemen en zijn voetbalcarrière tot groot genoegen van zijn teamgenoten maar niet tot een einde lijkt te komen, moest er een keuze worden gemaakt. Óf tennissen, óf voetballen. Uit bij Mamio nog wel. Een wedstrijd die je – behalve als je Tonnis de Vries heet – niet wil missen. En dus maakte Mike geen keuze. De kickboxtrainingen met zijn wederhelft Erik Nederhoed en de bootcamps van Gustafit wierpen zijn vruchten af. Een topfitte Mike verscheen dus zowel op het gravel van GLTB – de kakkerstennisclub in Helpman – als op het kunstgras van Mamio.
Met zijn racket nog in de hand komt hij aangelopen. Een klein kuchje komt opzetten. Corona? Nee. Op het terras wordt versgedraaide wiet gerookt. Het deert Mike niet. Onder het genot van twee indrukwekkende boterhammen doet hij zijn verhaal. ‘Eerste wedstrijd 6-2, 7-6. Tweede 6-1, 6-1. Leuk voor die jongen dat ie ook nog twee games pakte. Waar sta ik straks, trouwens?’ Zijn – met name jongere – teamgenoten zijn diep onder de indruk. Rutger Dijkstra, 18 lentes jong en vers van de middelbare school, tikt Hesli Niebeek aan. ‘Wow, zou het echt?’ ‘Denk het wel.’ Uiteraard staat Mike in de basis. Linksback. Oefenmeester Poortman geeft in zijn speech aan wat hij van zijn manschappen verwacht vanmiddag. Niet zeuren op de scheidsrechter. Geen gezeur, geen gezeik. Compact spelen, laat je niet uit de tent lokken door de vliegensvlugge buitenspelers van Mamio. Buitenspelers hoog op, Henk Strijker als kapstok. Weet je het niet meer? Speel de bal dan naar Mike.
De eerste helft verloopt soepel, maar niet hoogstaand voor Groen Geel. Wie anders dan Mike Hoeksema zet Groen Geel op 0-1. Even later is het 2-0. Een voorzet van Ruben Ludwig belandt via het been van een van de verdedigers van Mamio in het doel. Nadat Mamio iets terugdoet en de 2-1 binnentikt, bepaalt Hesli Niebeek de ruststand voor Groen Geel met een krachtige kopbal op 3-1.
In de tweede helft worden hoopgevende momenten afgewisseld met abominabel voetbal. Aan beide kanten worden kans op kans om zeep geholpen. Doelman Patrick Schoonbergen keept een uitstekende wedstrijd en houdt Groen Geel keer op keer op de been. Uiteindelijk loopt Groen Geel via doelpunten van Thomas Metzemaekers (2x), Koen Olde Monnikhof en Willem den Hartogh uit naar 2-7. Laatstgenoemde doet dit met een omhaal in de allerlaatste minuut. Een knap staaltje van de 38-jarige superveteraan wiens lijf vanwege de visolie maar niet wil aftakelen. In de slotfase maakt Bram Tempelaar nog zijn rentree. Een heerlijke vakantie in Italië met zijn blonde godin Denise heeft hem zichtbaar goed gedaan. Zongebruind en afgetraind – zie foto – trapt hij de brommer zo af en toe gigantisch op zijn staart.
Een afgetekende overwinning dus voor de groengelen, terwijl Richard Poortman genoeg aanknopingspunten zal zien voor de volgende bekerwedstrijd tegen VVS. Was er verder dan nog nieuws te melden vanaf Sportpark de Parrel? Ja. Jacob Ritsema was weer aanwezig. The Return of the Legend. Mister Groen Geel heeft vanwege een operatie een heftige tijd achter de rug en kon de afgelopen maanden daarom niet aanwezig zijn bij zijn favoriete elftal. Zijn aanwezigheid deed het elftal zichtbaar goed. Welkom terug, Jacob!
