‘Rijden we nu niet het erf van een boer op?’, vroeg Dave Knipmeijer zich hardop af toen chauffeur Teitsma een afgelegen, smal geasfalteerd bospaadje voor de rook van Noordwolde opreed. ‘Snip’, voor insiders, onderging voor de eerste maal in zijn zevenentwintig jarige bestaan de korte reis van hartje stad naar Het Hogeland. Het werd voor Dave, net als voor andere nieuwelingen als Fledderus en Knotters, een middag om nog even over na te praten. Dat gebeurde traditioneel bij Moeke Vaatstra, een kroeg in Zuidwolde, een kilometer verderop.
Puzzelen was het voor Groen Geel patron Neal Haan allerminst. De goedlachse people manager uit het sjieke Helpman was tot in de puntjes voorbereid op het treffen met v.v. Noordwolde en kon putten uit een schier onuitputtelijke selectie. ‘Altijd lastig en zeker niet te onderschatten’, riep de geblesseerde Mike Hoeksema echter een week lang. Toch stemden de resultaten van eerder tegen de geelzwarten naar tevredenheid. Vorig jaar werd er door Groen Geel tweemaal met 4-3 gewonnen. Twee seizoenen daarvoor werd het in de nacompetitie maar liefst 6-0 op Corpus. Illustere namen als Schoorlemmer en Van der Meijden konden zelfs met het 2de mee dit weekend. Zij zegevierden met 1-3 bij De Jeugdafdeling 3. Alleen de kersverse aanvoerder Haaye Feenstra ontbrak. Enkele weken geleden is de beste man gestopt met roken. Sindsdien hoest hij stukken teer op en trilt het fragiele lijfje van ontwenning. Haalt hij Loppersum thuis?
Jacob Hoekstra vond het wel prima en niet erg dat Haaye ontbrak. Hij vulde zijn plek op het middenveld in. ‘Ik vond het wel prima’, aldus Hoekstra. ‘En niet erg.’ Met een basiself om van te watertanden betraden de Stadjers rond tweeën de prima bespeelbare grasmat. Noordwolde was al gretig doende met de warming-up. Clubtopscoorder Silvan Havinga (104 goals) en aanvoerder Marco Vos, bijnaam ‘de Bosnische slager’, trapten een balletje heen en weer. Bekende namen bij de dorpelingen. Een nieuwe verschijning was Lucas Rasker. Hét talent van Noordwolde. Zeventien jaren jong en al goed voor zeven bekergoals in drie duels. Groen Geel was gewaarschuwd.
Zo tegen half drie was het heerschap van Haan compleet. Niemand minder dan Erik Nederhoed hanteerde de vlag. Samen met eerdergenoemde Knotters het stijlicoon binnen de club. Alle kledingstukken zijn perfect op elkaar afgestemd. Vans, gekleurde sokjes met subtiel groengele tint, een skinny jeans, oversized shirt, duur geurtje en – uiteraard – een bruinkleurige zonnebril met kleurrijk koord. Knotters voegt daar met regelmaat een groen petje van Daily Paper aan toe. Dit tot groot genoegen van Tonnis de Vries. Ook Strijker (geblesseerd) en zoon (fan) waren present. Net als scheidsrechter Heslinga, die als een ware vedette met een zwart koffertje en gekleurde koptelefoon het sportpark betrad.
Heslinga zag Groen Geel uitstekend starten. Het balletje ging lekker rond, Nederhoed werd vakkundig door de leidsman genegeerd en Ruben Ludwig liep zegepralend met de aanvoerdersband door het veld. De beloning kwam na een halfuur spelen. Koen Olde Monnikhof werd binnen de zestien gevloerd en voltrok, tegen de ongeschreven regel in, zelf het vonnis. Koenbloedig prikte hij raak vanaf de stip. Niet veel later mikte Thomas Metzemaekers nét over. Onder een genoegzaam nazomerzonnetje kwam het rustsignaal steeds dichterbij. Tim at een zakje snoep leeg en Nederhoed dronk veel water uit de bidon. ‘Het was weer een latertje’, aldus de goedlachse pechvogel die buiten het veld momenteel aanzienlijk beter, langer en vaker presteert dan erbinnen. Vijf minuten erna floot Helsinga voor de thee. 2-1 voor Noordwolde. Twee foutjes, kan gebeuren.
Met de van een blessure herstelde Jorco van Hezel binnen de lijnen kantelde de wedstrijd na rust meteen. Groen Geel dicteerde, kreeg kansen en zag een geweldige inzet van Ludwig katachtig gered worden door doelman Oltmans. Een handvol corners leverde niets op, totdat niemand minder dan Willem den Hartogh het leder op voor hem zo kenmerkende wijze tegen de touwen kopte. Gedragen door injecties visolie blijft zijn lichaam onomstreden en zijn timing perfect. ‘Opa’ sprong, leunde en knikte hard en hoog binnen: 2-2. De volgende wissel is dan in de maak, want Haan nam geen genoegen met een gelijkspel. Jelle Teitsma kwam binnen de lijnen, voor wat vooralsnog zijn voorlaatste wedstrijd voor Groen Geel is.
De late treffer valt derhalve aan de andere kant. Bij Indy Roode. Nick Kamst verwerkte een hoge bal ongelukkig, waarna Ewout Boersema – maker van de 2-1 – uit een lastige hoek hard op doel schoot. Roode, die een puike pot keepte, bracht redding, maar kon niet voorkomen dat de zevenjarige virtuoos van dichtbij de 3-2 kon binnenschuiven. Heslinga wees naar de stip en gaf aan dat er nog vijf minuten te spelen waren. Met Kamst als extra spits begon Groen Geel aan een klopjacht op de 3-3. Die viel een minuut voor tijd na een geweldige scrimmage, waarbij Kamst en Teitsma Oltmans van dichtbij niet konden passeren, maar Van Hezel uiteindelijk ijzig kalm bleef. Van Hezel had diep in blessuretijd de 3-4 op de schoen, maar legde de bal terug op de schreeuwende Olde Monnikhof. ‘Ik sta vrij, ik sta vrij!’ Koentje had niettemin dubbele dekking en dus ging deze reuzenkans verloren. Het bleef bij 3-3.
Aankomende zaterdag wacht op Corpus Loppersum, die knap met 2-1 van nieuwkomer en titelkandidaat Velocitas wisten te winnen. Met het Openingsfeest, de return van Henk, Neder en Feeno én cola plusjes in het verschiet, kan dit zomaar een heel mooie dag worden.
