‘Groen Geel vindt Achilles’ hiel.’
Het was een bewogen weekend voor de mannen van Groen Geel Zaterdag 1. Desalniettemin wisten zij Achilles 1894 op de pijnbank te leggen. In Assen werd het 2-8.
Pijnlijk was de rol van Neal Haan. Op vrijdagavond een uur te laat verschijnen in de binnenstad voor een borrel met een vriend en op zaterdagmiddag te laat ten tonele verschijnen bij Groen Geel. Was het de grootse aankondiging van het boek ‘Team Strijker & Dalebout, op reis door Europa’, of toch de nieuwe videoclip van rapper Steen? Hoe dan ook, Neal was van slag. En dan was het ook nog eens puzzelen naar de juiste formatie. Globetrotter Albert Kobus moest acte de présence geven bij zijn schoonouders en bij St. Tropez te Kaap Hoorn, Danny Kok moest op het allerlaatste moment verstek laten gaan en Mike ‘Hekkie’ Hoeksema stond in de parkeerstand. Wel nam hij verdienstelijk de stok ter hand.
Geruststellende woorden van Jorco van Hezel (“mijn avond was ook niet helemaal in de haak”) en een goed gekoelde sauvignon blanc lieten Neal Haan met de gouden formule op de proppen komen. Vanaf zijn eigen achterbank hakte hij op de heenweg de knoop door: “we gaan voor een 1-3-2-3-2-formatie.” Job van Dalfsen verscheen op de voor hem vertrouwde rechtsbackpositie, maar voor het gros van zijn pupillen had Haan een verrassendere positie in petto. Bijzonder was met name de (fysieke) aanwezigheid van doelman Indy Roode. Ondanks een pittig Vierus was er voor hem plek onder de lat. Dit ging ten koste van een gepikeerde Johan Molenaar. Voor hem had Haan links achterin een plek ingeruimd.
Groen Geel speelde verrassend goed in de openingsfase. Bevrijd van de kampioenskoorts speelde men frank en vrij. Op een struikelpartij van Indy Roode na was het spel verzorgd. Dit leidde al na vijftien minuten tot een 0-2 voorsprong. De goals werden gemaakt door Koen Olde Monnikhof en Ruben Ludwig. Hierna leken Ludwigs gedachten naar zijn outfit voor St. Tropez te kunnen uitgaan. Een witte broek, een witte blouse en/of iets anders wits?
Het verleggen van de focus bleek iets te voorbarig. Ondanks een rode kaart wist Achilles 1894 na zestig minuten spelen terug te komen tot 2-2. Vanaf de zeventigste minuut wist Groen Geel het heft echter weer in handen te nemen en scoorde het maar liefst nog zes keer! Vier van die treffers kwamen op naam van Jelle Teitsma.
Door dit sublieme slot van de wedstrijd was er ruimte voor Neals vocale techno, waar ondanks een uit de kleedkamer gestolen Ray-Ban zelfs Jos van kon genieten. Indy kon zich, geassisteerd door mede-levensgenieter Nederhoed, gaan opmaken voor nog een avondje ‘op de kroeg’ en ook Rik Ozzy Spekken verscheen bijzonder uitgelaten op een lekker gek feestje. En Den Hartog? Den Hartog was vooral gerustgesteld. Wellicht dat hij op een later moment vanaf zijn vakantieadres nog eens met glinsterende oogjes terugkijkt op Achilles 1894-uit.
Volgende weekend komt Aduard 2000 op bezoek. De vierde plaats en Teitsmas topscorerstitel lonken.
PS De andere twee goals waren afkomstig van Peter Kersing. Peter had daarnaast ook groot nieuws. De keuze voor iets anders is dusdanig lastig gebleken, dat Peter heeft besloten om bij Groen Geel te blijven.
