Zaterdag 2 – HZVV
‘Gezocht: Snelheidsduivel van HZVV, laatst gezien op Gronings sportpark. Poging tot flitsen mislukt.’
Na een week eerder drie zwaarbevochten punten opgehaald te hebben op sportpark Oostindie (ja zo schrijf je dat), mocht het echte vlaggenschip van de trots van Corponello deze week aantreden tegen de hoofdmacht van HZVV. Of tenminste, een deel van die hoofdmacht. HZVV doet het dit seizoen goed in de standaard eerste klasse: met nog slechts 5 verliespunten in 10 wedstrijden voert het fier de ranglijst aan. Dit is niet in de laatste plaats te danken aan een sterke, brede selectie, waarvan er ook wekelijks de nodige spelers minuten bij hun echte vlaggenschip mogen maken. Dit heeft ook zo zijn uitwerking op die andere eerste klasse: HZVV 2 stond voor afgelopen weekend met een 100% score bovenaan, met een doelsaldo van +39 (44 voor, 5 tegen). De Groengelen wisten dus dat het wel eens een pittig potje kon worden, ondanks dat die tjappen er vanzelfsprekend, zoals elke week, vast weer helemaal geen reet van zouden kunnen.
In de kleedkamer schetste aanvoerder Niels ‘weekendje Ameland’ Veenstra twee mogelijke tactieken: inzakken, ruimtes klein, tegenhouden en gokken op de counter, of Veenstra-iaanse Blitzkrieg, voorwaarts mars en volle druk vooruit om die lui uit Hoogeveen volledig te verassen. Er werd redelijk eensgezind besloten dat het wel eens wat naïef zou kunnen zijn om voor die laatse optie te gaan en dat Blitzkrieg zomaar eens zou kunnen uitdraaien op kamikaze. Er werd dus gekozen voor inzakken, maar ook dit mocht helaas niet echt baten, zo bleek later. Frank OA bralde nog wat door de kleedkamer, Lloyd at een broodje pindakaas en Willem ‘visolie’ den Hartogh trok zijn favoriete nummer 3 aan, en we waren klaar voor de warming up.
Tijdens de warming up werden de manschappen van HZVV wat geobserveerd, en Frank OA kwam al vrij snel tot de conclusie dat met name dat ventje met nummer 11 er vast geen reet van zou kunnen. De 6 koppige technische staf van HZVV had niet kunnen voorkomen dat hij rondliep met slechts het puntje van zijn shirt in z’n broek, die hij tot Barryaanse hoogte (onder de oksels) had opgetrokken, en een houding die schreeuwde ‘eeuwige tweede elftal speler, die over 10 jaar nog steeds denkt dat zijn kans bij 1 echt nog wel een keer komt’. Dit leek een stukje frustratie wat er uiteindelijk uit kwam in de vorm van een tackle op Pieter ‘tikkie breed’ Galema, die ongeveer een kwartier te laat werd ingezet en Pietje een stevige enkelblessure bezorgde. Helaas moeten we het hierdoor in ieder geval tot aan de winterstop zonder onze rappe rechtsback stellen, maar gelukkig is onze net iets minder rappe rechtsback, Niels ‘de knot’ Cremer net op tijd weer fit om dit gemis op te vangen.
Maargoed, we gingen dus inzakken en dan maakten we misschien wel een kans, dachten we.
Uiteindelijk bleek dat HZVV een eigen interpretatie van Blitzkrieg had, waardoor we al vrij snel achter de feiten aanliepen. De Hoogeveense variant van Blitzkrieg bestond uit een bliksemsnelle rechtsbuiten, die het meerdere malen presteerde om op een afstand van 2 meter, gelegenheidslinksback Veenstra op 5 meter achterstand te zetten. Deze beste man was zo belachelijk rap, dat hij Veenstra (opzich ook niet de meest trage speler op de Nederlandse amateurvelden) er waarschijnlijk achterwaarts nog uit had gelopen. In de rust werd opgemerkt dat als hij een sprintje door de bebouwde kom zou trekken, hij waarschijnlijk geflitst en op de bon geslingerd zou worden. Dat slaat natuurlijk nergens op: hij was namelijk lachend snel genoeg om dan niet op de betreffende foto te staan en er mee weg te komen. De dreiging die uitging van deze speler, in combinatie met een sterk middenveld en centraal verdedigingsduo die moeiteloos met nauwkeurig passes strooiden, zorgden er al snel voor dat HZVV met 0-2 aan de leiding ging. Het was weliswaar wat ongelukkig, want de 0-1 had een luchtje van buitenspel, en de 0-2 werd overtuigend door Barry Assen tegen de eigen touwen gewerkt, maar gezien het wedstrijdbeeld zeker niet onverdiend. Naarmate de rust naderde kwam Groen Geel er iets beter in en werd door Robin ‘the body’ van Grieken nog loeihard op het Hoogeveense aluminium gemikt.
Tijdens de rust werden mogelijke tactieken besproken om deze buitenspeler af te stoppen, maar we kwamen hier niet helemaal uit. Er werd nog even gerefereerd aan cultheld Sjaak Polak: “Gewoon je helm op zetten, de motor starten, da’s het enige wat je kan doen tegen die gast.” En zo geschiedde. In de tweede helft was HZVV een stuk minder overtuigend, de trots van Corponello ging beter voetballen, en er was zelfs een periode dat de gastheren het betere van het spel hadden. Hieruit vloeiden een aantal kansen, met als hoogtepunt een prachtaanval die via eindstation Barry Assen uiteenspatte op de deklat. Helaas mocht het niet baten, en kwam HZVV verder niet echt in de moeilijkheden. Sterker nog, uiteindelijk werden de gasten nog een aantal keer gevaarlijk, en ondanks een aantal sterke reddingen van Peter ‘boogballetje’ Bergsma werd het toch nog 0-3 in de laatste minuut.
Het was een ingecalculeerde nederlaag, die zeker de pret niet mocht drukken in de derde helft.
En.. transferperikelen! Bij de 13-0 overwinning van de grote voorbeelden van Zaterdag 1 – het ware vlaggenschip – tegen Holwierde hanteerde Eric Sprundel 90 minuten de vlag, en hij kwam dit vieren met zijn nieuwe teamgenoten. Zich genoeg doende aan een tarwesmoothie, sprak hij de legendarische woorden: “Ach, ik vond jullie eigenlijk altijd al leuker. Ik ga er op vooruit. Op naar het sleepbootje van het vlaggenschip!”
