Zaterdag 2 op uitje in Leek.
Na een meer dan teleurstellende nederlaag en het verre van teleurstellende teamuitje van afgelopen zaterdag mocht deze week worden aangetreden tegen Voetbal Vereniging Vlug en Vaardig uit Leek. Beter bekend als VEV’67. De mannen uit Leek hebben een keurige eerste periode gespeeld met als resultaat een verdienstelijke derde plek op de ranglijst. Ondanks dit grote verschil op de ranglijst staat er na een minuut of 75 voetballen een 1-2 voorsprong voor Groen Geel op het digitale scorebord. Dit is het moment om geen risico’s meer te nemen, maar hier denkt niet elke speler hetzelfde over. Na een matige voorzet van de gastheren en wat kelderklassiaans gerommel in de zestienmeter komt de bal voor de voeten van rechtsback Pieter “Derde helft” Galema. Keeper Peter Bergsma coacht hem dat ‘ie tijd zat heeft om iets moois te bedenken. Barry “tussenjas” Assen, bij afwezigheid van Niels “papadag” Veenstra vandaag zelfs aanvoerder, laat zich alvast wat uitzakken om de bal op te halen. De voorhoede, op dat moment bestaande uit Jos de Jong, Veter Peldman en Robin van Grieken zit al te loeren op een messcherpe counter om de wedstrijd op slot te gooien. Het uitgeruste brein van de rechtsback, net terug van een relax-vakantie op het mooie Tenerife, heeft echter andere plannen en komt in een impuls met een creatievere manier van uitverdedigen.
Een minuut of 75 voor dit zowel cruciale als curieuze moment is de wedstrijd gestart onder voor deze mooi-weer-voetballers erbarmelijke omstandigheden. De thermometer wijst een krappe 1.3 graden aan en de zon gaat verscholen achter een te dikke laag sluierbewolking zodat ieder beetje warmte al gesmoord is voor het Leek kan bereiken. Bob Tiggelaar heeft zelfs de maillot van z’n zusje Liselotte aan moeten trekken om maar een beetje warm te blijven. “Stiekem is dit ook een statement om te laten zien dat ik niet warm wordt van die plek centraal achterin”, mompelt hij nog in de kleedkamer. Niemand reageert. Naast dit niets en niemand ontziende poolklimaat moet er tot overmaat van ramp ook nog aan worden getreden op het beruchte “Veld 3”. Een bikkelhard stuk vloerbedekking die zelfs een verkoper van de CarpetRight je niet aan zou durven smeren als ondervloer voor je nieuwe doorzonwoning. Het eerste kwartier is het spel dan ook, zoals wel vaker, ronduit matig. De op het oog fittere tegenstander zet vroeg druk en Groen Geel probeert hier tevergeefs onderuit te voetballen. In de rust zou de gelegenheidsaanvoerder hier wijselijk over verklaren: “We moeten onszelf niet overschatten. De tijd dat we op dit soort momenten de vrije ruimte konden vinden, benutten en omzetten in een vloeiende aanval ligt ver achter ons. Daarnaast heb je met dit weer ook helemaal niets aan een tussenjas”.
Het is dan ook niet verassend dat de 1-0 komt uit een mislukte opbouw van de groengelen. In de omschakeling komt de bal bij de rappe rechtsbuiten die een afgemeten voorzet geeft op de spits. Ondanks, of juist dankzij, dat de spits er echt helemaal niets van kan caramboleert de bal via schiet- en standbeen in de korte hoek. Inmiddels begint de scheidsrechter van dienst zich gelukkig steeds meer te ergeren aan het weinig creatieve vocabulaire en het vervelende commentaar van de gastheren. Het mooie van deze situatie is dat er een aantal kaarten volgen en de frustratie bij de tegenstander dusdanig hoog op loopt op dat er van druk zetten steeds minder sprake is. Het duurt dan ook niet lang voordat de 1–1 op het scorebord staat. Leon de Haan krijg in een volle 16 meter net genoeg ruimte om de bal succesvol buiten het bereik van de keeper in de verre hoek te lepelen. Veter Peldman is dan inmiddels binnen de lijnen gekomen nadat een sprint op een diepe bal iets teveel van het studentikoze lichaam van spits Michelle van Galen Last vroeg. Nog voor rust komt Groen Geel op een een 1-2 voorsprong. Een lange bal belandt via het hoofd van spits Peldman voor de voeten van opgekomen linksback Frank “Ruim Cash” Möhlman die de bal weer op een presenteerblaadje klaarlegt voor de voeten van de Peldman. Waren alle aanvallen maar zo simpel.
In de rust is iedereen het er wel over eens dat mooi proberen te voetballen tegen deze tegenstander wel eens een averechts effect kan hebben. Er wordt dan ook geheel tegen Groen Gele traditie in besloten om koste wat het kost niet in moeilijke situaties terecht te komen en bij elke schijn hiervan al de diepe bal te hanteren. Dit gaat weliswaar gepaard met voetbal waar de tranen je van in de ogen springen, maar effectief is het wel. Veel verder dan een aantal corners en wat slappe schoten komt VEV niet. Tot de bal in de 75e minuut bij Pieter “derde helft” Galema voor de voeten komt. In lichte maar vooral onnodige paniek probeert hij de bal kiezelhard voor het doel langs uit te verdedigen. De bal strandt in de voeten van een aanvaller van VEV die na zijn waarschijnlijk eerste goede aanname van de wedstrijd de bal alleen nog maar binnen hoeft te schuiven. Waar iedereen denkt dat het nu wel eens heel lastig kan gaan worden om zelfs nog maar een punt mee naar Groningen te nemen heeft de meest ervaren van het trio Barjan de Haan al een oplossing bedacht. Het was eerder deze wedstrijd al opgevallen dat de gastheren niet over de meeste zekere sluitpost beschikken, dus waarom zou je de bal niet vanaf een meter of 40 de zestienmeter in slingeren? Bij de eerste mogelijk die zich hiervoor leende werd dit opportunistische plan dan ook smetteloos uitgevoerd. De keeper tast geheel volgens plan volledig mis waardoor Veter Peldman het foutje van de dankbare rechtsback al na 3 minuten rechtzet.
In de laatste 10 minuten zet VEV nog wel aan, maar de mogelijkheden die gecreëerd worden, worden ook net zo makkelijk vakkundig om zeep geholpen. “Het leek wel alsof de voorwaartsen de dozen nog om de schoenen hadden zitten”, aldus een neutrale toeschouwer. In de slotminuten mochten Niels “de Knot” Cremer en Lloyd Smook na maanden blessureleed nog hun rentree maken. Hierin ze beiden zo weinig mogelijk min mogelijk aan de bal te komen. “De knot” zou hier later over verklaren: “Elke keer dat je de bal hebt loop je risico. Ik moet morgen ook weer gewoon bootcampen, dus het is voor mij het cruciaal om zo fit mogelijk uit de wedstrijd te komen”. Zo wordt misschien wel de lelijkste wedstrijd die in Zaterdag 2 ooit heeft gespeeld heeft toch succesvol afgesloten. De degradatiestreep raakt hierdoor steeds verder uit zicht. Nu maar hopen dat de promotieplekken niet te dichtbij komen.
