Zaterdag 1 heeft een sterk team aan schrijvers klaarstaan, in goede en minder goede tijden. Een seizoen lang verslagen, óók als je wordt verslagen. Met 12 uit 4 schijnt de zon momenteel volop. Directe concurrent LTC werd gistermiddag op knappe wijze verslagen: 2-3. Eenmaal Teitsma en tweemaal, op wonderbaarlijke wijze, Olde Monnikhof prikten raak voor de Stadjers. De jacht op de eerste periodetitel en koppositie is nog in volle gang.
LTC 1 – Groen Geel 1 (2-3)
‘Koentje (deel II).’
LTC- Groen Geel. Een heuse kraker. Na de stroeve seizoensstart bleken Aduard en Stadspark gemakkelijk te overwinnen obstakels. Trainer Neal Haan, zelfverklaard voetbalpsycholoog en grootmeester voetbalclichés, waarschuwde zijn team. “Nu niet gemakzuchtig worden. LTC is andere koek. Houd je aan de afspraken. Denk aan mijn spreadsheets.” Haan wilde zijn ploeg op scherp zetten, want het laatste onderonsje staat menig groengeler nog helder op het netvlies. Eind mei troffen beide ploegen elkaar in de nacompetitie met als inzet lijfsbehoud in de tweede klasse. LTC troefde Groen Geel af (1-3), maar sneuvelde zelf in de finaleronde tegen onze jeugdafdeling. Nu zoeken de beide ploegen met kampioenaspiraties de aansluiting met de top in de derde klasse.
Een orerende Haan gaat je niet in de koude kleren zitten. De nacht voor matchday kan Koen Olde Monnikhof er de slaap nauwelijks door vatten. Het hoofd vol voetbaltactieken, een verhoogde hartslag en rusteloze benen. Ruim voor de wekker is hij wakker en springt op de fiets richting de club. Doorgaans een risicovolle onderneming voor Koen. In het verleden hebben meerdere valpartijen de nodige schade aangericht aan eigen lijf en rijwiel. En andermans kunstknie. Gelukkig verloopt deze rit zonder problemen. Koen arriveert als eerste op de club.
De tijd verstrijkt. Ongedurig kijkt hij op zijn klokje. Half een geweest. We moesten om half aanwezig zijn toch? Of was het kwart voor? In zijn studietijd had Koen al moeite met het academisch kwartiertje. Tukkers houden van duidelijkheid. Hij telt de koppen nog eens. De hele week verlekkerd hij zich aan het idee om vandaag naar het middenveld te kijken. Feenstra, Metzemaekers, Nederhoed. Wat een namen! Maar waar is Nederhoed eigenlijk?
‘Neder’ belt enkele teamgenoten. “Spelen we om half 3? Spelen we uit?”, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Na acht maanden revalideren is het weer even in het ritme komen voor de bejubelde middenvelder, die vorige week zijn eerste minuten maakte. Iedereen heeft de kicksen al aan als Erik de kleedkamer binnen loopt. Trainer Neal Haan heeft in al die jaren bij de club het nodige meegemaakt. “Ach, dit is niks in vergelijking met de gekkigheid die ik met de familie Vogel heb beleefd”, aldus Haan. De oefenmeester houdt vast aan zijn plan. Erik trekt nummertje 6 aan.
De omstandigheden op sportpark De Hoogte zijn fantastisch. De regen van de afgelopen dagen heeft de toch al strakke grasmat net dat beetje extra snelheid gegeven. Voetbaldier Johan Molenaar haalt eens diep adem. De geur van gras doet een brede glimlach op zijn gelaat verschijnen. Dit is weer eens wat anders dan de rubberdampen van Corpenello. Ook de leidsman heeft er duidelijk zin in. Hij blaast enthousiast op zijn fluit, de wedstrijd is los.
Groen Geel start fanatiek, maar weet de bal niet lang in de ploeg te houden. Spits Teitsma krijgt een kleine kopkans maar zijn inzet treft geen doel. Groen Geel weet niet tot grote kansen te komen. Koen voelt zijn rusteloze benen. Hij voelt dat het goed zit. Vanaf een meter of twintig, vanuit een moeilijke hoek legt hij aan. Met een streep vliegt het leder langs de Asser doelman en kust de binnenkant van de paal, 0-1. Na de openingstreffer recht LTC de rug. Ondanks het ontbreken van topscorer Marc Heerings heeft de ploeg veel aanvallende kwaliteit en voert de druk op de Groninger defensie op. De eerste aanvalsgolven worden afgeslagen maar nog voor de thee moet de gelijkmaker geïncasseerd worden. Stand-in aanvalsleider Robert Termohlen maakt dankbaar gebruik van een slippertje achterin. Op slag van rust brengt Teitsma koppend Koen in stelling. Doelman Jelle van der Veen brengt echter tweemaal redding. Rust! Daarbij tevens de hoogste tijd voor centrale vedediger Denyal Dzemidzic van LTC om een grote boodschap te doen.
Na de rust vliegt het spel op en neer. Bij een hoekschop weet Rick Mast aan de bewaking van Mike Hoeksema te ontsnappen. Met een ferme kopstoot verschalkt hij doelman Indy Roode, 2-1. Daarop volgen een aantal mogelijkheden voor LTC. Vooral de hoekschoppen blijken gevaarlijk. Een inzet van LTC’s captain Richard Mulder uit een afgeslagen corner ketst af op het aluminium. Niet veel later brengt Feenstra redding door een schot ijskoud aan te nemen terwijl hij met zijn achterste over de doellijn staat. Er is iets bijzonders nodig om LTC op de knieën te krijgen. Dan heb je een speler nodig die uit het niets doelpunten kan maken. Een speler die de juiste benen heeft. Een man die houdt van duidelijkheid. Iemand die een hekel heeft aan academische kwartiertjes. Koentje.
Zo’n man legt aan voor een vrije trap op randje zestien, versierd door koning van de slalom Jorco van Hezel. Koen ramt de bal met een ongekende kracht stijf in de winkelhaak. Zelfs bij de nodige Assenaren gaan de handen op elkaar. Er kan weer een wereldgoal bijgeschreven worden op de alsmaar groeiende lijst met wonderschone doelpunten dit seizoen. Maar Koen is nog niet klaar deze middag. Een gelijkspel is onvoldoende aangezien zowel Zuidhorn als Be Quick op voorsprong staan. Koen besluit dat het voor de jongens ook wel eens leuk is als een ander scoort. Met een loepzuivere voorzet bereikt hij Teitsma. Met de punt van de schoen wordt de bal binnengeprikt, 2-3. De stellingen worden achterin vervolgens professioneel gesloten en het lukt LTC niet meer Indy Roode het leven zuur te maken. Het laatste fluitsignaal klinkt. De vreugde is groot. Uit de JBL van Tonnis de Vries klinken discoknallers uit de jaren ’80. Metzemaekers, niet vies van een totootje, waagt zich aan een boute voorspelling. “Tot de winterstop verliezen wij geen punt meer.”
LS
