Johan Cruijff zei ooit: “Bananenbladen moet je niet opbakken, dat smaakt nergens naar” en zo was onze eerste helft ook, een opgebakken bananenblad…
Op dinsdag 14 augustus zette de eerste troepers van zaterdag 2 weer voet op vertrouwde bodem, Corponello. ’s Ochtends begon het al te kriebelen verteld één van hen wanneer hem gevraagd wordt terug te blikken op deze dag. “Ik werd al wakker met een kriebel in de buik, weet je wel zo vlak onder het naveltje” en “ik moest eerst nog even langs Nº 25 om wat te regelen voor het werk maar verder was ik alleen maar bezig met de training van die avond”. Die Avond zei hij want het mocht weer! De eerste training van het seizoen, genieten! Nog wel met een gastteam maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf de zaterdag van diezelfde week gingen we als team echt weer los! 9 man aanwezig op de eerste training waarbij we voor dag en dauw op veld 8 los konden, prachtig. Weer met de jongens een balletje trappen, samen douchen en een pitcher of 8 op tafel.
Sinds die week in augustus gaat zaterdag 2 weer wekelijks 3 keer los. Trainingen, oefenwedstrijd, bekerwedstrijden en op 22 september de eerste competitiewedstrijd, uit tegen die tjappen die er niks van kunnen uit Hoogeveen.
Zaterdag 2 een team met een vaste kern van bijna 40+ en een jonge afdeling van 22-. Aangevuld met twee vedetten die terug keren, 2 kerels die het vanuit het 6e komen proberen en 3 compleet nieuwe jongens die op veldweggetjes en in wandelgangen gehoord hadden dat groengeel een erg leuke club is, en dan met name zaterdag 2. Daar spelen immers de roppige Jansen en de goedlachse Frank Möhlman bij! En vergeet niet de Beuker en Jabe, die gast die een keer bij het eerste heeft gekeept…
Zaterdag 2 speelt net als de afgelopen 2 seizoenen in de reserve 1e klasse. In principe dus net zo hoog/laag of zelfs nog hoger dan het 1e elftal van coach Haan. Een klasse met een uitwedstrijd op Urk en een confrontatie met de Smalruggen uit Grijpskerk.
Wederom een prachtige uitdaging voor het team van coach…. Welke coach?… Ooh ja is ook zo… zaterdag 2 is coachloos. Vorig jaar werd het vlaggenschip gestuurd door Niek Hollywood, een pracht van een trainer. Perfecte krul, Scotch truitje zonder stukje stift en een serieus goed spel inzicht. Maar helaas, coach Hollywood is gestrikt door de golfwereld… bootschoentjes met lederen veters, handschoentje met het TW logo van Nike op de bovenkant en een linnen broekje met een ton-sur-ton boxershortje maar Hollywood komt hier gewoon mee weg, delicieus. Een stuurloos vlaggenschip zo lijkt het voor de buitenwereld maar is dit wel zo?
Terug naar die Tjappen die er niks van kunnen uit Hoogeveen. “Die tjappen kunnen niks” een quote uit de grote voorbeschouwing van de groengeel zaterdag afdeling, een quote die ook door de tjappen zelf gelezen is. Terwijl 2e captain Bar-Jan de Haan goed opendraait en hij uit zijn rug een tegenstander hoort roepen: “Pak die kale” is er een 2e tegenstander die bij een 3-0 ruststand tegen hem zegt: “wij zijn toch die tjappen die er niks van kunnen?”. Hij snapt het niet, waar komt dit vandaan deze haat en nijd? Blijkbaar is een stukje tekst voldoende geweest en werkte dit als een rode lap voor de ogen van een woeste stier. De mannen uit Hoogeveen waren scherp en fel, iets wat zeker in de eerste helft niet gezegd kon worden over de manschappen van zaterdag 2. De tweede helft toonde enige verbetering. Een betere instelling en een verandering van tactiek zorgde ervoor dat het geen monsterscore werd in het nadeel van de groengele.
En toen, zo’n 15 minuten voor het laatste fluitsignaal, gebeurde het. Je kent het wel, in een film loopt een rode draad, een hoofdlijn waarvan iedereen wil weten hoe het gaat aflopen. Terwijl deze hoofdlijn zijn weg vindt heeft één van de hoofdrolspelers zijn eigen side story… zo ook deze zaterdag middag waarop zaterdag 2 het lastig had. In 2011 bracht Daniel Lohues het nummer “prachtige mooie dag” uit. Dit was vanmiddag Jesse zijn Theme song. Bij een 4-1 achterstand kwam Jesse tussen de lijnen. Vorig jaar door veel pech geen doelpunt weten te maken, kon hij niks aan doen. Maar zoals Lohues in het nummer zong: “verkeerde been als laatste, dat ging alvast goed” gelde dit ook voor Jesse. Hij scoorde namelijk mijn zijn hoofd. Één volledig doelpunt meer dan vorig seizoen, gefeliciteerd kerel!
4-2 verlies, kan gebeuren. Een openingsfeest om het te doen vergeten en komende week met goed vertrouwen richting de wedstrijd tegen Grijpskerk. Daar schijnt nog wel eens een nummertje over gemaakt te zijn vroeger…. maar daar volgt later meer over…
Het seizoen is los! We mogen weer, genieten!
