De man die alles kan. Rick Lommerts. Maakt tafels en gevelbanken, is consultant, arbeidsbemiddelaar en voetballer. Meestal in het 1ste, maar gistermiddag mocht ‘ie mee met het 2de. Naar Bergum. Een vrije trap in de 96ste minuut. De Meester toog mee naar voren en stuurde Niels Veenstra, die al klaar stond, weg. Terecht ook. Met veel gevoel krulde Lomba het leer in de bovenhoek. 1-1. Hij hield de hoop op de titel voor Zaterdag 2 in stand. Een dag na zijn wereldtreffer, toont hij ons een inkijkje in zijn dagboek.

BCV 2 – Groen Geel 2 (1-1)

‘Tomba la Lomba.’

Lief dagboek,

Vandaag is het zover. Zaterdag 7 april 2018 is de dag die al sinds 6 april dik gearceerd staat in mijn agenda. 7 april, vandaag mag ik met de leuke jongens meevoetballen. Ik moet me wel haasten, ze houden niet van laatkomers. Alleen Niels Cremer, ook wel de jonge Hans Klok genoemd, mag later komen dan de rest. Schijnt iets met broeken te maken te hebben. Geen idee.

We spelen uit in Burgum en ik mag starten. Achterin naast Bob. Bob, mijn hemel wat een baard heeft deze man. Ik denk dat hij in zijn eentje meer baardgroei heeft dan al mijn eigen teamgenoten bij elkaar. Tot in de puntjes verzorgd en een rolmodel voor jonge baard fantasten als Bryan en Lloyd. Lloyd noemen ze hier Cola Calippo of Murphy. Grappig wel. Tijdens de warming-up houd ik Bob goed in de gaten op zijn felgroene schoenen die perfect kleuren bij zijn baard, och die baard. We spelen tegen noeste gasten die moeilijk Nederlands spreken, ik versta ze niet. Misschien maar goed ook, want op deze manier kan ik me concentreren op mijn eigen spel. Trainer/leider Niek staat in nauw contact met Neal Haan. Waarschijnlijk mijn trainer voor volgend seizoen. Maar een misstap hier kan desastreuze gevolgen hebben. De tegenstanders laten Bob opbouwen, baal ik van, want ik wil strooien met diepe ballen. Bryan diep sturen en Beuker bedienen, af en toe mee opstomen om met kopballen te vlammen Enfin, ik weet dat mijn moment vast een keertje komt.

Het gras is echt, niet dat plasticspul met zwarte nootjes overal tussen, eindelijk weer modder op de benen. Het gras is echt en daar is ook alles mee gezegd, wat een beroerd veld. Niks geen strakke passes over de grond. Nee, alleen maar gehobbel. Lange ballen dus, maar onze grootste aanvallende speler is krap aan 1 meter 70, kan ik dus niks mee. Was ik maar spits. Misschien moet ik dit in de rust zachtjes tegen Niek zeggen.

De rust. Hmm, wat een leuke groep jongens is dit toch. Vlak voor de 45ste minuut komen we op achterstand, zelfs Bob kon er niks aan doen. En toch blijven deze gasten lachen, leuk zeg, ook wel eens wat anders. Schijnt dat de afwezige Wallie dat lachen niet zou kunnen waarderen bij een achterstand. Ik heb ooit een teamfoto van deze gasten gezien en daar stond Wallie ook op. Wallie, jammer dat hij er niet is, ik mis hem.

20 minuten voor tijd staan we nog altijd achter, en dan gebeurd het. Echt waar. dit is niet gelogen. Ik mag mij melden in de spits! Trainer en tactisch meesterbrein Niek gooit de boel om, heeft hij mij dus wel gehoord in de rust. Lange ballen gooien naar mij! Wat een feest! En dan al die beweeglijke jongens om mij heen die de doorgekopte ballen moeten opvangen. Jesse! Komt ie. Maar helaas. Dit lukt geen enkele keer. Enfin, dat maakt mij niet uit! Ik kan straks thuis vertellen dat ik in de spits heb gespeeld!

Dan is daar een overtreding zo’n 8 meter buiten het 16 meter gebied. Niels Veenstra legt de bal al klaar. Was ik maar zo iemand die de boel op durft te eisen, in luttele seconden schieten beelden van Roberto Carlos, Andrea Pirlo en David Beckham door mijn hoofd. Hoezo neemt een linkspoot deze bal, ik moet dit doen. “Niels, als je mij deze bal laat nemen dan zorg ik dat je met Tonnis op de foto mag”. Niels hapt toe en laat mij schieten, pats! In de linker bovenhoek achter de keeper! Echt waar! 1-1 en het eindsignaal! Iedereen duikt me op de nek, gelukkig is mijn nek sterk. Mijn doelpunt wordt gevierd alsof het de winnende was en zo voelt het ook, dit gevoel neem ik mee naar huis, ook al is Leon verkozen tot man of the match.

Het zonnetje brandt lekker als we terugkomen op Corponello. Ik blijf mooi bij deze jongens zitten, ze halen bier voor iedereen die wil. Dit voelt goed. Ik wil dit vaker, ik denk dat ik voor Niek kies volgend seizoen…

Liefs,

Rick