Groningen – Het was een bijzondere week voor de mannen van Groen Geel. Op donderdagavond mocht namelijk aangetreden worden tegen FC Groningen – de Trots van het Noorden en tevens sportparkgenoot op het immer gezellige Corpus den Hoorn. In 2014 haalde Groen Geel namelijk onder leiding van twee jongemannen ruim 9.000 euro op voor Stichting Make A Wish. Vier jaar later, tezamen vijfentwintig kilogram zwaarder, een kind rijker en een alsmaar kaler wordende schedel, stonden zij dan eindelijk op het veld tegen hun helden. Een kippenmomentje voor beide. Een jongensdroom. Het werd een enerverende avond met hamburgers, programmaboekjes, een heuse stadionspeaker, een springlevende geit, kinderen met opa’s en oma’s, Bredenhoff en Brandsema en een heel nieuw arsenaal aan straattaal voor Tonnis de Vries.
Vanwege interlandverplichtingen ontbraken Bacuna, Memisevic, Zeefuik en Van der Looi aan de kant van de FC. Aan de kant van Groen Geel ontbraken Hoeksema en Lommerts om dezelfde reden. Zij vlogen deze week uit richting Sofia voor een interland tegen Bulgarije en moesten om die reden helaas de wedstrijd van het jaar missen. Zij moesten tevens de actieradius van Jordi Hamming missen. Hamming, gezegend met een haarfijne techniek en een balbehandeling zo teder als de wijze waarop hij praat, maakte het Drost, Doan en Reis meermaals lastig. Ook misten Hoeksema en Lommerts de panna van Jos Beek bij Doan. Als deze fijnbesnaarde middenvelder Japan over vijf jaar naar de kwartfinale op het WK schiet, dan mag Jos tegen papa Beek zeggen dat hij de beste man toch echt een Poortmans heeft bezorgd. Papa Beek trots. Last but not least misten zij Indy Roode. Door FC Groningen TV uitgeroepen tot De Held van Corpus. Roode schitterde in zijn felrode tenue als nooit te voren en wist met flitsende reddingen en katachtige reflexen dubbele cijfers te voorkomen. Wat een man.
De wedstrijd eindigde overigens, enigszins geflatteerd, in 0-8 voor de groenwitten. Had meer ingezeten, zei Ludwig: ‘’Als de scheids mij vlak na rust niet had afgefloten voor een vermeende overtreding dan kom je op 4-1 en ziet de wereld er weer heel anders uit’’. Helaas mocht het niet zo zijn en het mocht de pret niet drukken. Het was een fijne avond met heel veel mensen en vrijwilligers en na afloop heel veel pizza’s voor de selectie van de FC.
Vrijdagochtend. Zware beentjes, voldaan gevoel. Indy Roode kijkt met zijn huis- en dispuutsgenoot trots de samenvatting terug. Ludwig checkt nog even of de sponsor wel goed in beeld was. Saar is trots op papa Vogel. Appje van fysio Iris. We kunnen ons de hele dag door haar laten behandelen, mocht dat na zo’n zware wedstrijd nodig zijn. De volgende dag staat immers de kraker tegen Drenthina op het programma. Geen onbelangrijke. Met slechts negen punten uit zeventien wedstrijden stevent de groengele brigade van Robbie Wentink af op nacompetitie. Winst is een must.
Jelle Teitsma is erbij in de spits. Dat belooft veel goeds, want wanneer Jelle mee doet, scoort hij. De eerste helft verloopt stroefjes. Her en der hoor je een piep en een kraak, zoals zo vaak maar nu toch meer dan normaal. Brilstand. Goed verdedigd, aanvallend tandeloos. De tweede helft begint voortvarender. Ruben Ludwig, inmiddels in de ploeg gekomen voor de moegestreden Ruben Westenberg, knikt een voorzet van Jans met zijn hoofd raak via de binnenkant van de paal. Juichen. Ludwig wijst op zijn borst, als een wielrenner die na een lange solo alleen over de finishlijn komt. Vervolgens een uitmuntend spelletje catenaccio. Sturkenboom en Spekken gooien de boel achterin dicht en iedere bal gaat lang op Teitsma en Ludwig. Olde Monnikhof krijgt een dot van een kans, maar mikt door de vermoeidheid te hoog. Drie bloedneuzen en acht scrimmages verder staat na 98 minuten een 0-1 eindstand op het scorebord. Een schitterend staaltje degradatievoetbal in het voordeel beslist. Niets in lekkerder dan dat.
Nog acht wedstrijden shinen. Acht wedstrijden om de mouwen op te stropen en te laten zien dat Groen Geel geen derdeklasser is. De toon is in ieder geval gezet. Want Groen Geel is on fire!
