Groningen – Na de ruimte winstpartij in Nieuwleusen en het knappe 0-0 gelijkspel tegen nummer drie Bedum hadden Robbie Wentink en zijn team de zaken aardig op orde de laatste tijd. Groen Geel hoopte deze opgaande lijn door te zetten tegen Omlandia en leek daar bijna in te slagen, maar trok uiteindelijk aan het kortste eind. Het werd 2-3 voor de Ten Boerenaren.
Oefenmeester Wentink zal vrijdagmiddag niet al te veel moeite hebben gehad om een opstelling uit zijn hoge hoed te toveren. Er waren namelijk maar 12 fitte spelers. De spoeling is op zijn zachtst gezegd dun te noemen na het vertrek van Koen Jans, die afgelopen vrijdag zijn droomtransfer naar ADO Den Haag afrondde, en de blessures van onder andere Pieter van der Ven, Marnix Teensma, Rick Lommerts en Jan-Jacob Posthumus. Deze omstandigheden gaven teammanager en Groen Geel-hooligan Jacob Ritsema het idee om zijn jongens eens even een keer extra te verwennen. Een envelopje met inhoud. Eindelijk. Jarenlang speelde je bij Groen Geel voor een gehaktbal en een biertje na afloop, maar je moet met de grote jongens mee. Jacob Ritsema begrijpt dat.
Dan de wedstrijd. De ijzige kou zorgde voor een wonderlijk winterlandschap en schitterend decor voor een voetbalwedstrijd. Het zorgde er tevens voor dat de supporters maar thuis voor de verwarming waren blijven zitten om de wedstrijd op tv te kunnen volgen. Had Groen Geel last van de kou? Ja. Na een kleine 20 minuten schaatsen stond het 0-2 voor de bezoekers. Doelpunten van Kees van der Wolde en Jeroen Haan. Groen Geel was na deze tegentreffers wakker geschud en opgewarmd. Nadat Koen Olde Monnikhof eerder een steekpass van Jordi Hamming net niet wist te verzilveren, was het vlak voor rust wel raak. Een schot van Tonnis de Vries leek houdbaar voor de keeper, maar hij liet de bal los. Olde Monnikhof stond op de goede plek en het was voor hem een koud kunstje om de bal snoeihard in de kruising te jagen. Thee.
De tweede helft was voor Groen Geel. Met Mike Hoeksema voor de geblesseerde Johan Molenaar ging de deur achterin op slot en werd de druk op de verdediging van Omlandia opgevoerd. Na een uur spelen was het raak. Het was wederom de combinatie De Vries – Olde Monnikhof. Een voorzet van eerstgenoemde belandde achter de verdediging en het was voor laatstgenoemde andermaal geen rocket science om de bal tegen het net te werken. 2-2. De druk werd verder opgevoerd, er kwamen levensgrote kansen voor De Vries en Olde Monnikhof, maar dit keer deed de keeper wel datgene waarvoor hij keeper is geworden. 5 minuten voor tijd kreeg Groen Geel de spreekwoordelijke deksel op de neus. Een afgeslagen voorzet van Jeroen Haan belandde bij Klaas Swiersema en hij schoot in twee keer raak. Een flinke domper voor Groen Geel en een slechte afspiegeling van de verhoudingen op het veld. De resterende tijd was te kort voor een nieuwe inhaalrace.
Geen nieuwe winstpartij dus. Een opvallende statistiek is dat Groen Geel dit seizoen op vreemde bodem aanmerkelijk beter is dan in eigen huis – thuis heeft het slechts een punt weten te pakken. Intussen rijst in Groningen de vraag hoe dit komt. Heeft Peter Kersing last van Corponello-vrees? Mist Luuk Jans zijn broer? Moeten de envelopjes van Ritsema dikker? Wie zal het weten. Nog twee wedstrijden tot de winterstop en nog zes punten te winnen om de aansluiting met de middenmoot te vinden. Aan het vertoonde spel en de gebrachte arbeid van zaterdagmiddag zal het in ieder geval niet liggen.
