Zaterdag 2 reisde gisterochtend af naar een nat en troosteloos Leeuwarden. Met de geblesseerde Fifi en trainer Niek, maar zonder Barry, Bob, Frank, Jos, Leon, Luuk, Michiel, Henk en trainer Neal. Het werd een deceptie van jewelste. Rik Spekken mocht van de goedlachse scheidsrechter Draaijer als Sinterklaas het veld in en strooide met de mooiste cadeautjes. Elf dartelende zwaluwen maakten een zomer.
Leeuwarder Zwaluwen 2 – Groen Geel 2 (4-1)
‘Jesse.’
Door: Jesse van Galen Last
Zo, dat was een genotvol weekje. Sinds ik Tourism Management in Leeuwarden – The European Capital Of Culture 2018 – studeer, kijk ik toch wat anders tegen de wereld aan. Ik probeer telkens in de huid van de toerist te kruipen. Mijn eigen beeld van de omgeving creëren, puur op eigen waarnemingen gesteund en gekleurd. Perceptie. Zo liet ik mij vrijdagochtend per trein van Groningen naar Leeuwarden vervoeren. Bewust met de stoptrein, om gewaar te zijn van kleurige plekjes als Zuidhorn, Buitenpost, Veenwouden en Hardegarijp. Groene akkers worden afgewisseld met kleine dorpjes. Ik zie een ouderwetse bakker op de hoek. Een buurtsupermarkt. Een man en vrouw met dezelfde rode Gaastra-jas. Een spandoek met ‘Zwarte Piet moet blijven’. Twee jongens op klompen in ‘De Westereen’. Waar de kinderen nog buiten spelen en niet continu gamen, zoals teamgenoot Bryan. Wat dat betreft verlies ik de grip een beetje op jongens als Lloyd en Bryan. Gamen. Sportschool. Voetbal. Er is zoveel meer. In gedachten verzonken denk ik aan mijn date met Eline. We gaan vanavond, ergens een tikkeltje elitair, wijntjes drinken. Bij de Coop hadden ze zo’n zak in de aanbieding. Vijf liter. Een Il Gran Segreto, uit Italië. Volgens wijnkenner Willem een fruitige doch complexe wijn. Ik denk nog even aan Eline en voel lichte druppels huidvocht vanaf mijn oksels over de zijkanten van mijn lichaam naar beneden gaan. Afleiding, afleiding. Ik pak snel een boek erbij. ‘Vijftig snelle studentenrecepten.’ Van Thomas Cook, geniale schrijver.
Terug in de trein naar Groningen. Het is donker buiten. Ik ben moe. Ik lees nog snel enkele appjes. Trainer Niek! Mooi nieuws. Het 4de is afgelast, ik kan morgen gewoon met het 2de mee naar Leeuwarden Zwaluwen. Ga ik daar dan mijn eerste doelpunt van het seizoen maken? Ik sluit mijn ogen en zie Rik Spekken een prachtige bal geven. Tussen drie verdedigers door. Ik neem de bal aan en stift ‘m stoïcijns over de keeper. 0-1. Drie punten. Periodewinst. Rik Spekken. Voormalig speler van FC Emmen. Dat heb ik toch maar mooi bereikt, samenspelen met een jongen van een dergelijk kaliber. Eenmaal thuis en een kliekje van thuis later gaat de bel. Het is Eline. Iets later dan afgesproken, maar goed. Iedereen komt wel eens te laat. We praten weinig, maar drinken veel. We luisteren naar Spinvis. Een tip van Jelle. Wespen Op De Appeltaart, Kindje Van God en Koning Alcohol komen voorbij. Gekke teksten ook. Eline en ik lachen. Het leven is mooi. Twee toeristen in eigen stad. Gewaar van een avond uit duizenden. Vijf liter verder zweef ik door mijn studentenkrot. Eline ligt beneveld op de vloer, rustend op een TUI-magazine, restjes noedels en een gedateerde boxershort met bedenkelijke vlekjes. In de verte hoor ik de Spotify-reclame. De roes van de wijn omarmt mij. Ik ga bij Eline liggen en probeer nog wat. Geen beweging. Ik strompel de hoogslaper op. Morgen naar Leeuwarden Zwaluwen.
“Jesse? Jesse?” Het is Eline. Ze fluistert, omdat praten problematisch is. Ze heeft een houten hoofd. Figuurlijk dan. Ik niet. Ze vraagt hoe het gaat. Nou, best goed. Ik heb meerdere gaven en een daarvan is nooit brak zijn. “Heb jij geen wedstrijd nu?” Verdomme. Het is 12.45 uur. Ik moest om 10.00 uur vertrekken. Dat red ik niet meer. Eerst Niek maar even appen dat ik er niet ben. Ik zet snel enkele wekkers op mijn mobiel en stuur een afbeelding dat ik door maar liefst drie wekkers heen heb geslapen. In de app-groep Kampioenen 2017/2018 doet Fifi inmiddels verslag. Een wedstrijd op oeroud kunstgras. Geen Jos, Michiel en Barry. Wel kou, wind en regen. Rik is de kledingtas vergeten. 1-0 achter. Rust. 13.04 uur: 2-0. 13.18 uur: 3-0. 13.25 uur: 4-0. Het schijnt dat Rik in Sinterklaas-kostuum over het veld loopt, om de zoveel minuten presentjes uitdelend aan de tegenstander. Een echte prof. Loyaal en gul. Bryan, die nog in de Goedheiligman gelooft, krijgt af en toe een stukje speculaas van Rik. De scheidsrechter vindt het allemaal prima. “Ik vind het allemaal prima.” De 4-1 van Jelle is puur voor de statistieken. Uit een vrije trap. Ik had er waarschijnlijk drie of vier gemaakt. Veldgoals, niet uit een vrije trap. Manmanman. Leeuwarden Zwaluwen, die lui stonden negende. Niek appt dat ik na deze malaise kan rekenen op een basisplaats tegen VEV volgende week. Het begin van de tweede periode. Geen Sinterklaas in Leek. Alle ballen op Jesse.
