‘Op De Massagetafel’
Bregje de Vlieger. Welhaast een begrip binnen Groen Geel. Wie kent haar niet? Klein van stuk, goedgekruld, vaak barhangend of al dingen regelend present, supporterend bij mening team, steevast in voor een goed feestje én geblesseerd. Al veel te lang. Ditmaal geen heen en weer gemail, maar een live diepte-interview op de massagetafel. Op een regenachtige dinsdagmiddag. Inclusief vaasjes.
De voornaam van deze jongste De Vlieger werd verzonnen door haar moeder. Bregje, met een ‘g’. “Dus niet op z’n Fries.” Vroeger wilde ze liever een populaire naam en was ze niet zo tevreden met haar voornaam. Inmiddels wel. De tijd heelt alle wonden. Met een moeder uit het Westen en een vader uit het Oosten zijn haar roots redelijk diffuus. Haar ouders verhuisden naar het Noorden om te studeren, zodoende groeide ze in deze omgeving op. “Ik was de jongste. Met drie oudere broers. Veel voetballen, boompje klimmen, vechten, spelen. Mijn meisjesspeelgoed werd vaak gesloopt.” Gezellig. Dankzij al dat mannengeweld van vroeger hoeft ze voorlopig nog geen man aan haar zijde. Happy single dus.
Bregje begon op haar 8ste bij Amicitia VMC, dit tot haar 12de. Daarna verkaste ze naar v.v. Helpman tot haar 15de, vanwege het meisjesvoetbal aldaar. Voetbal werd minder belangrijk dankzij een mooie puberfase met alle geneugten van het leven die daar inherent aan zijn. Later liep ze stage met Niki die bij Groen Geel voetbalde. Ze deed een paar keer mee, speelde een heuse testwedstrijd, slaagde met vlag en wimpel en werd lid. “Conditioneel was ik heel matig. Verder ging het prima.” Met 1,5 jaar (oud) Dames 1, drie seizoenen Dames 2 en nu haar derde jaar Dames 1, loopt Bregje al even mee. Ze is momenteel aan haar zevende seizoen begonnen. Een coryfee. Betrokken bij de dames, vaak tevens aandachtig toeschouwer bij Zaterdag 1. Wat ze zou doen in de schoenen van leidsman Wentink: “Zorgen dat Johan Molenaar weer fit wordt. Stabiele factor achterin en iemand die – naar voren voetballend – iets extra’s brengt. Tevens ervoor zorgen dat er wat meer scherpte in de ploeg komt. Mentaal sterker worden. Ze hebben genoeg kwaliteit. Ik zou mentale spelletjes gaan doen. En zorgen dat de hele ploeg nazit op donderdag. Teambuilding!”
Naast Groen Geel support ze de plaatselijke FC. Op dit moment niet. “Het is zo slecht momenteel. Ik kijk dus niks.” Een échte supporter dus. Haar minst favoriete groengele tegenstander tijdens de trainingen is Addie Hirs. “Vreselijk. Zo irritant. Irritant goed vooral.” En qua club? “De Heracliden uit. Altijd weer een hele nare ervaring. Zeldzame overwinningen. Trainer Teun is er eens weggestuurd. Onze keepster die niet mocht keepen vanwege een verlopen spelerspas. Nederlagen. Die treurige omstandigheden aldaar.” “Eenrum Kloosterburen komt ook in de buurt. Uit dan. Een lastig te bespelen tegenstander op een veelal dramatisch veld.” Op de vraag of ze een mooie voetbalanekdote heeft, neemt ze ons mee naar eerdergenoemd Heracliden uit. Uithuizermeeden. “Twee minuten voor de wedstrijd kwam de scheidsrechter ons vertellen dat de spelerspas van onze keepster was verlopen. Die bleek al maanden te zijn verlopen trouwens. Toen ben ik maar gaan keepen. We kwamen op 0-1. Net voor rust viel de 1-1. Na rust ronselde ik de ene na de andere bal eruit, totdat Renée Wildeboer een wereldgoal maakte. 1-2. Daar droomt ze nog steeds over. Vervolgens met kunst- en vliegwerk alles tegengehouden, waarna we uiteindelijk een vrij historische overwinning konden bijschrijven aldaar. Onvergetelijk.”
Fel, snel, goed schot, balvast en aanwezig, zo zou je Bregje als spits kunnen omschrijven. Niemand minder dan Martin de Veen toverde haar om tot spits. Eerst op 10, daarna op 9. “Een tactisch goede trainer.” Over de spitspositie: “Wat dichter bij de goal is beter voor mij. Vanuit de 10 moest ik soms 30 meter sprinten om nog een bal binnen te schieten. Dat trok ik niet. Kápot! Iets minder roken? Ja, dat ook.” Helaas zit ze inmiddels al een dik jaar in de lappenmand. Kapotte knie. As we speak revalideert ze bij de fysio. Of ze dit seizoen in actie komt is afwachten. “Ik maak kleine stapjes en durf geen voorspellingen te doen.” Robben of Martens? “Bedum, dus Robben.” Eline Veenhof is al een tijdje gestopt, maar is en blijft de favoriete groengeel speelster van Bregje. “Ogen in de rug. Voordat ze de bal kreeg, wist ze al wat ze deed. Een genot om naar te kijken. Zij kon mij binnen vijftien minuten zo driemaal vrij voor de keepster zetten.” Bij de mannen? “Dan ga ik toch voor Pieter van der Ven. De oude, fitte versie dan. Een paar jaar geleden mocht ik daar graag naar kijken. Mooie goals. Steekballen. Sierlijke speler.”
Muziekfanaat? “Ik heb muzikale broers. De één maakt onder andere drum&bass, de ander schrijft zelf liedjes. Zelf ben ik trouw luisteraar van Spotify. Mijn smaak is divers. Ik ga binnenkort naar Kenny B., maar zet thuis ook wel Alt-J, Nina Simone en Ben Howard op. Beetje afhankelijk van mijn mood. Ronnie Flex en Lil’ Kleine komen tevens voorbij. De nieuwe generatie.” Bregje straalt positiviteit uit, maar kan zich toch wel eens ergens aan ergeren: “Mensen die geen voorrang pakken in het verkeer, terwijl ze daar wel recht op hebben. Zo ontstaan onnodig gevaarlijke situaties. Irritant.” Ergernissen kunnen prima worden weggedronken, aldus Bregje. “Ik ben niet zo’n fan van Amstel. Hertog-Jan vind ik heerlijk. En La Chouffe wat speciaal bier betreft. Maar niet meer dan drie. Dan lig ik eraf.” En als de keuze moet worden gemaakt tussen een Duvel, Vedett of Paulaner? “Paulaner.” Wat ze nog mist bij Groen Geel? “Een afdakje en buitenverlichting (die er inmiddels is, red.). Verder niks meer aan doen. Prachtige club. Soms verlang ik nog wel eens naar de beginjaren. Toch wel vervlogen tijden nu we zo groot zijn geworden. Wat niet erg is, maar toch. Op donderdag met een select groepje doorhalen tot 05.00 uur. Oh ja, goed internet. Dat mis ik ook.” Naast Groen Geel heeft ze één andere favoriete plek in Groningen. Shooters. “Slecht, maar o zo mooi. Bar Players is een goede tweede. Voor enigszins normale drinktaferelen ga ik naar het Concerthuis of de Pintelier.”
Aan wie Bregje dit interview doorgeeft? Niemand minder dan Elzan de Ruiter. “Maar dan moet ze wel ‘Op De Barkruk’!” Gaan we regelen, wordt vervolgd!
JT
