Groen Geel 1 – Aduard 2000 1
De biertanks zitten vol, de karaokeset is aangesloten, het zou – olala – zo maar eens zo kunnen zijn dat er voor het eerst sinds tijden weer gedoucht kan worden op de club, ja, zelfs het weer lijkt mee te gaan werken aan de laatste Super Saturday van het seizoen. Maar liefst zeven elftallen spelen thuis, en voor allemaal valt er wat te winnen of te verliezen. Groen Geel 2 kan zich veilig spelen tegen nummer een-na-laatst Balk 2. Het vierde heeft de zevende plaats niet meer in eigen hand, maar wil nog een keer vlammen in de laatste wedstrijd onder leiding van gegenpressingdiscipel Kamminga Sr. Groen Geel 5 strijdt in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen directe concurrent Loppersum om de zesde plaats . Het zevende heeft eindelijk weer genoeg man op de been, de vraag is of scheidsrechter Teunissen ze allemaal laat staan. Controle-team Groen Geel Dames 4 kan nog Europees voetbal veiligstellen. En het elegante vlaggenschip van de club, Groen Geel Dames 1, ontvangt thuis de koploper en zal laten zien dat ze eigenlijk kampioen had moeten worden. Allemaal wedstrijden van de week, maar er is maar een team dat elke week een wedstrijd van de week speelt, en dat is Groen Geel 1.
Groen Geel 1 ontvangt Aduard 2000 1, de nummer laatst. 10 punten in 24 wedstrijden, 19 voor en 61 tegen. Al gedegradeerd. Uit werd het 0-2 voor Groen Geel. Dat kan toch niet misgaan?
Het maakt niet uit of het kan. Het mag en het zal niet gebeuren. Groen Geel voetbalt voor direct lijfsbehoud, maar is daarvoor afhankelijk van Zuidhorn, de tegenstander op de laatste speeldag. Wint Zuidhorn uit bij DZOH, onwaarschijnlijk, maar het kan, dan is nacompetitie onvermijdelijk voor de mannen van coach Wentink.
Twee weken geleden leek zich heel even een rampscenario te voltrekken toen LTC, directe concurrent in de onderste regionen, op Sportpark Corpus den Hoorn vlot op een 0-2 voorsprong kwam. Gelukkig wisten de groengelen met vijf keer ‘nu wij weer, koppies omhoog, het kan nog’ de wedstrijd in hun voordeel te beslechten.
Makkelijk wordt het niet tegen Aduard. Wat Groen Geel 1 nodig heeft, is gogme en grinta. Zoals Ajax tegen Lyon. Sta mij toe om voetbaljournalist Willem Vissers te citeren, over hoe Ajax speelde: “Alsof het voor het laatst was, zo gepassioneerd, zo zonder scrupules. Oude clubwaarden als lef en aanvalslust waren gekoppeld aan ongekende scherpte in de duels (..) Elk persoonlijk duel werd beschouwd als een kans om de wedstrijd een andere wending te geven.”
Dat is de mentaliteit die Groen Geel 1 zaterdag moet laten zien. En de zaterdag erna. Niet alleen om de nacompetitie te ontlopen. Wat dondert die nacompetitie. Nee, om op Super Saturday aan alle aanwezigen te laten zien wat voor club Groen Geel is: een club waar voetbal geen hoofdzaak is, maar wel het mooiste wat er is; waar we voetballen met durf, met brille, met de wil om te winnen. Zodat, om Vissers te parafraseren, de schitterende ogen van de mensen die het sportpark verlaten, onvergetelijk zullen zijn – omdat ze bijna niet geloven wat ze hebben gezien. ON FIRE.
