Nieuws 18 april 2017
Groningen, Corponello. “Je bent zo goed als je laatste verslag”, aldus preses Geert Kamminga. En eindelijk, ja eindelijk was daar vorige week weer een bescheiden journaal van de mannen van Groen Geel (zaterdag) 1. De geplaagde ploeg die twee seizoenen geleden kampioen werd in de tweede klasse en vorig seizoen gewogen en te licht bevonden was in de eerste. En dat is niet erg. Uithuilen en onder de jonge, bevlogen Robbie Wentink opnieuw beginnen. Het seizoen tot nu toe is echter vergelijkbaar met de crossballen van Rick Lommerts en de fysieke gesteldheid van Johan Molenaar. Zeer wisselvallig. Maar plots was daar die knappe 2-2 bij hoogvlieger v.v. Klazienaveen. De goedlachse Friese doorloper Jacob Hoekstra klom in de pen. Mooi! De komende weken worden cruciaal. Drie scenario’s zijn mogelijk. Rechtstreekse degradatie, nacompetitie voor handhaving en rechtstreekse handhaving. Nog vier finales. Groen Geel treft drie naaste concurrenten én kampioen in spe v.v. Groningen. LTC thuis, op de fiets naar v.v. Groningen, Aduard thuis en het – hoogstwaarschijnlijke – sleutelduel bij v.v. Zuidhorn.
Hij kijkt vooruit ziet niets
Hij denkt niet na hij fietst
Al doen zijn benen pijn
Hij moet de snelste zijn
Ze halen nooit meer in
Hij denkt: verdomd ik win!
Vrienten en Brood wisten het wel in 1984. Als je wint heb je vrienden. Echte vrienden. Maar wat is er toch allemaal aan de hand bij Groen Geel? De start van het seizoen was matig, maar toen begin november NEC Delfzijl thuis met 1-0 werd verslagen leek de beer los. Er volgden vier overwinningen op rij, waaronder een hele knappe op koploper v.v. Groningen, een top 3 positie was daar en zelfs de tweede periodetitel lonkte. De winterstop deed de heren echter geen goed. Vier nederlagen op rij, een puntje bij NEC Delfzijl, nogmaals drie nederlagen en vorige week dus die hoopgevende remise bij v.v. Klazienaveen. Koen Olde Monnikhof had het ouderwets op zijn heupen en prikte tweemaal raak. De laatste competitieoverwinning dateert van, schrik niet, 10 december 2017. Hoe is dat mogelijk met zo’n ervaren, kwalitatieve en maar liefst zevenentwintig koppen tellende selectie? Het lijkt alsof er een vloek op de selectie rust.
Blessures komen en gaan, met als recentelijk dieptepunt dat er meer dan 10 spelers geblesseerd of aanwezig waren. Bizar. Maar alsnog spelers genoeg, toch? Niet echt. Oane Kooistra ging plots terug naar Broekster Boys, Nick de Keijser stopte vanwege een hardnekkige knieblessure, Jan Jacob Posthumus kwakkelt al seizoenen lang, Jasper Valentijn stopte kortgeleden en ook Yannick Abrahams heeft nog amper minuten gemaakt. Koen Jans lag er lang uit, Johan Molenaar ligt er al een tijdje uit, er zijn steevast wat buitenlandse tripjes, gele kaartjes van Beek en Ludwig, maar als er zelfs blessures optreden bij Mike Hoeksema en Peter Kersing, dan lijkt ’t einde nabij. Kortom, zo ga je rap van 27 naar een groep van 15 à 16 spelers. En is er weer eens iemand fit, dan haakt er net zo snel iemand af.
Zaterdag móet er gewonnen worden van LTC. Zuidhorn staat drie punten voor en treft het reeds gedegradeerde Aduard 2000. Wil je bij Zuidhorn in de buurt blijven, dan dienen de punten thuis te worden gehouden. En daar heeft Groen Geel iedereen bij nodig. Geen excuses. In het kampioensjaar 2014 / 2015 waren er amper blessures. Iedereen wilde erbij horen. Had Ruben Ludwig last van zijn lies? Dan nam hij twee ibuprofennetjes en ging tóch op de bank zitten. Rugklachten bij Nick Sturkenboom? Dan liet hij direct een Tinder-feutje overkomen voor een langdurige massage. Zelfs surfdude Jeen Wobbes verscheen ten tonele bij de kampioenswedstrijd in het winderige Loppersum. Een surfweekend werd ingeruild om erbij te zijn. Daar. In Loppersum. Het werd 0-6. Kampioen!
Als je wint heb je vrienden
Rijen dik
Echte vrienden
Als je wint
Nooit meer eenzaam
Zolang je wint
Eenzaam. Zal Robbie Wentink zich, net als Jan Veenhof vorig seizoen, eenzaam hebben gevoeld? Vast wel een paar keer. Nederlagen zijn kut. In beginsel prima weg te spoelen met bier, maar op een gegeven moment gaat het knagen. En die uitlopende werkzaamheden aan de kleedkamers bij Groen Geel werken ook niet bepaald mee. Spelers waaien uit. Zitten weinig of veel te kort na. Nog een paar weken en ze zijn klaar. Zes nieuwe kleedkamers. Met een beetje geluk maken Wentink en consorten er eenmaal gebruik van. Met een beetje pech wordt het juni. Overwinningen moeten er komen. Nieuwe kleedkamers én overwinningen. En voel je ergens een pijntje? Even doorbijten. Je hebt straks maandenlang de tijd om te herstellen. Dit zijn de momenten om ballen te tonen. Om gezamenlijk en in vol ornaat er álles aan te doen om nacompetitie te voorkomen. Kom je er per abuis wel in terecht, dan in ieder geval met het gevoel dat je er álles aan hebt gedaan. En weten allemaal dat Groen Geel en nacompetities uitstekend samengaan.
Groen en geel. Naar voren en naar achteren. Rushes van Ludwig, een trucje van Beek, Van Dijken en Lommerts die achterin de hele santenkraam opruimen, een klassiek juichende Peter Kersing, de gebroeders Jans eindelijk herenigd op het veld, Ron Jans knikt instemmend, een strooiende Bembom, watertanden bij Van de Ven en een niet te passeren Jeroen Vogel. En iedereen is erbij. Iedereen is fit. Groen Geel 2 krijgt maar liefst vijf spelers mee, omdat Jan en Alleman de slotfase in 2J wil meemaken. Vroeg op de club zijn, een lamme hand van al die high fives, een lauw en veel te zwaar bakje koffie van Addie Hirs en Laura van der Zee, nog even die laatste bolus eruit kieperen in een van de twee Dixies, Lars Jellinek zet I’m On Fire van Bruce Springsteen op en Ruben Ludwig deelt bananen uit. Je voelt het aan alles. Dit is onze zaterdag. De dag van de ommekeer.
En LTC? Ook zij leven, gezien de selectie en historie, beneden hun stand. Scoren, net als Groen Geel, weinig, maar krijgen er, net als Groen Geel, bijzonder weinig tegen. Ter vergelijking. Koploper v.v. Groningen mocht veertigmaal vissen, groengeel sterkhouder Jeroen Vogel slechts vierendertig keer, LTC-collega Jelle van der Veen negenendertigmaal. Wat LTC betreft waren er vijf overwinningen en hetzelfde aantal gelijke spelen. Dat maakt 20 punten, plek 12 en slechts een punt voorsprong op het op een rechtstreekse degradatieplek verkerende The Knickerbockers. Voor LTC zal dus tevens één ding gelden: winnen. Een klassiek zes punten duel, waarbij de groenwitten uit Assen kortgeleden hun trainer Gerwin Bruinsma zagen opstappen. Een vertrouwensbreuk. Lukt het de Drentenaren net op tijd om de rug te rechten of trekken de geplaagde Groningens na vier maanden weer een aan het langste eind? Zaterdagmiddag 15.15 uur, Groningen, Corpus den Hoorn. Tot dan!
