Matchday! Het is dus weet tijd voor de wedstrijd van de week. Deze week :
Groen Geel 1 – Groningen 1
Enige jaren geleden, toen ondergetekende nog in de jeugd van Groen Geel voetbalde, moest het dertiende of veertiende jeugdelftal uit spelen bij VV Groningen. De arme jongens gingen met knikkende knieën naar Sportpark het Noorden. VVG stond bovenaan, maar dat was niet waar ze bang voor waren. Van andere teams uit de competitie hadden ze namelijk de vreselijkste verhalen gehoord. Over het hele lichaam getatoeëerde FC Groningen (hooli)fans zouden hen opwachten, het mes achter de scheenbeschermer – letterlijk. Er werd zelfs gesuggereerd dat de KNVB regelmatig waarnemers stuurde om te kijken of een en ander wel volgens de regels ging. Die waarnemer was in ieder geval niet aanwezig bij deze wedstrijd, want toen de rechtsbuiten van TKB doorbrak en alleen op de keeper afging, haalde de grens hem onderuit. Niet veel later werkte een supporter een bal van de doellijn van VVG, waardoor een loepzuiver doelpunt voorkomen werd. De scheids gaf twee maal een indirecte vrije trap, want wat moest hij anders. Helemaal zeker weet ik het niet, maar ik geloof dat VVG dat jaar kampioen werd.
Maar, eerlijk is eerlijk, dat was een andere tijd en een ander elftal. Het eerste van VV Groningen staat nu bovenaan in de Tweede Klasse J, een klasse die eerder aandoet als een eerste klasse. Een knappe prestatie dus van de heren uit Selwerd en dat ondanks de mentale dreun die de club te verwerken kreeg nadat de kantine onlangs in vlammen op ging. Groningen verloor tot nog toe nog maar twee wedstrijden, onder andere tegen LTC, waar de Groen Gelen nou net weer 3 punten wisten mee te nemen in de vorige speelronde.
Over Groen Geel gesproken, het eerste komt in vorm. De seizoensstart was stroef, maar wat wil je: veel nieuwe jongens uit de hoofdklasse die denken dat die tweede gehaktbal nu prima kan en een nieuwe trainer die niet onder stoelen en banken steekt wat hij van de prestaties van zijn spelers vindt. Zo hangt op de dinsdag voor training een analyse van elke speler in de kleedkamer. Wentink neemt daarbij geen blad voor de mond, zo noemde hij een invalbeurt al “ongelukkig” en stelde hij dat een bepalende middenvelder “niet alle problemen van het elftal op hoefde te lossen”. Hij durfde zelfs te beweren dat iemand “in de tweede helft een stuk beter de ruimte bespeelde” . Robbie, ’t mag wel wat sappiger, dan kunnen we er hier ook nog eens goede grappen over maken. Misschien meer in de trant van “Jans, je broer schiet in de negende cirkel meer raak dan de draaicirkel van Valentijn groot is, wanneer laat jij je eens gelden buiten het veld?” ’t is maar een idee.
Maar goed, rust, reinheid, regelmaat dus. En het werkt. Want de vorm van het vlaggenschip van Groen Geel groeit. Al kan dat net zo goed gezegd worden van VV Groningen. Een team dat trouwens meer grensrechters heeft dan Groen Geel wisselspelers. Als we kijken naar het technisch hart van VVG, dan lijkt het misschien alsof Haak, Bollegraaf en Al Hanachi het tactische brein vormen achter de successen van VVG, maar iedereen weet dat het eigenlijk materiaalman Jansen is die er voor zorgt dat de kicksen van Van der Molen, Kamstra en Walstra schoon en soepel zijn. Gevaarlijke spelers, die de afgelopen maanden met enige regelmaat trefzeker waren en waar Groen Geel de handen vol aan zal hebben.
Wat kan Groen Geel daar tegen over zetten? Een ijzersterke verdediging, met spelers afkomstig van Harkemase Boys, waarover vergelijkbare verhalen de ronde doen als over dat elftal van VVG. Deze verhalen kan ik trouwens bevestigen op basis van eigen ervaringen uit een nog vroeger jeugdelftal. Als Harkemase boys kwam voetballen in de E-tjes, zetten we altijd een bezem tegen de klink van hun deur aan. Zogenaamd om ze te treiteren, maar het was vooral om veilig weg te kunnen komen. Degelijke verdedigers dus. Tel daarbij op de ervaring van Vogel en de flair van de Witte Gullit, en Wentink hoeft zich daar geen zorgen over te maken. Mannen als Olde Munnikhof, Jans I en II, en Tonnis de Tovenaar zorgen voor creativiteit en daarmee is ook de linie daarvoor goed op orde. Voorin is het moeilijker. Door alle blessures werd zelfs Jelle Teitsma vorige week opgeroepen, die liet zien nog steeds een toegevoegde waarde te kunnen zijn, ook al gaan de jaren tellen.
Maar, u gelooft het misschien nu nog niet, dit wordt de wedstrijd van De Pelikaan. Dat voorvoel ik. Hij zal opstaan, oprijzen als een fenix, maar dan dus als pelikaan. In de oudheid en de middeleeuwen geloofde men dat pelikanen in staat waren om met hun eigen bloed dode jongen tot leven te wekken. De wetenschap heeft dit beeld enigszins genuanceerd, maar dat doet er niet toe. De pelikaan is het symbool van opofferingsgezindheid, van wederopstanding. Groen Geel is een kampioenselftal en de Pelikaan zal vandaag laten zien waarom. 2-0. 88e en 89e minuut. Twee keer de Pelikaan – als Inzaghi in zijn beste dagen. En het moge duidelijk zijn, als je van VV Groningen kunt winnen, kun je deze competitie winnen. Zet de platte kar maar vast klaar
