Een jaar of vijftien geleden liep in Leeuwarden een wiskundeleraar rond op één van de gymnasia in de stad met een grote voorliefde voor de edele voetbalsport. Ooit stuurde hij een leerling uit de klas, omdat dit heerschap een shirt van het te verfoeien Cambuur droeg. De jongeman hoefde geen briefje te halen, zo schappelijk was de leraar dan weer wel. Maar Cambuur was niet de club waar hij de grootste hekel aan had. Tijdens sommige van zijn lessen statistiek moest de docent noodgedwongen kleurenreeksen behandelen. Verschillende combinaties van kleuren passeerden dan de revue: geel wit, rood blauw, enzovoorts. Telkens als echter één specifieke kleurencombinatie voorkwam, schreef hij die met zichtbare tegenzin op het bord en kraste hij met zijn nassale stem “B-W”. Hij weigerde de kleurencombinatie voluit te noemen, die deed hem namelijk denken aan het verderfelijke Blauw Wit. De aartsvijand van zijn geliefde Leeuwarder Zwaluwen.

Beide clubs spelen tegenwoordig in de Eerste Klasse E. Blauw Wit ’34 staat 5e, 9 punten achter de koploper. De Zwaluwen strijden echter tegen degradatie. Dat realiseren ze zichzelf ook maar al te goed. In de voorbeschouwing op de kraker tegen Groen Geel 1 van komend weekend (verschil van slechts 4 punten) schrijven de Zwaluwen:

“Voor Leeuwarder Zwaluwen is het a.s. zaterdag er op of er onder. Er zal in de uitwedstrijd bij Groen Geel beslist gewonnen moeten worden. Dat zal zeker niet gemakkelijk worden. Groen Geel bezet de laatste plaats op de ranglijst en zal vechten tegen rechtstreekse degradatie. Leeuwarder Zwaluwen won dit seizoen nog geen enkel uitduel. In de thuiswedstrijd werden de Groningers op de valreep met 1-0 verslagen.”

Psychologisch gezien staat Groen Geel dus al 1 – 0 voor.

Tegelijkertijd is niemand bij Groen Geel echt met de wedstrijd van zaterdag bezig. Op 16 mei treden de Groen Gele Gladiatoren immers aan tegen buurman FC Groningen, in wat nu al ‘de slag om Corpus’ genoemd wordt. Spelers die klagen over pijntjes worden in bescherming genomen, het hele tweede elftal dat toch al gepromoveerd is, mag het overnemen. Handhaving is van secundair belang, het kampioenschap van Sportpark Corpus den Hoorn, dat is waar de mannen van Veenhof mee bezig zijn.

Dus dan staat het weer 1-1.

Wat moeten we dan verwachten van de wedstrijd van zaterdag? Een paar kleine citaten uit het verslag van de wedstrijd in Leeuwarden:

“De wedstrijd leek echter nergens op.”
“Boerenkoolvoetbal van de bovenste plank.”
“Ook in de tweede helft viel er niet veel te genieten.”

Zal dat deze week anders zijn? Er zijn een aantal redenen om aan te nemen van wel: Niels Veenstra en Niek Hollewand die hun opwachting mochten maken in de uitwedstrijd, zijn bij trainer Veenhof uit de gratie geraakt. In plaats van een knollenveld, ligt er op Corpus den Hoorn een prachtig biljartlaken (vermoedelijk 100% monofilamentgaren). En misschien wel het allerbelangrijkste: keeper Vogel heeft eindelijk kunnen genieten van een lekker weekendje er tussen uit. Wij verwachten dan ook een magistrale uittrap van Vogel na een bal op de paal van de Zwaluwen, met de hak aangenomen door Abracadabramse en in één beweging door voorgezet op de Pelikaan die met de uiterste punt van zijn teen de 1-0 op het scorebord zal zetten. En dat allemaal na 93 minuten op en neer golvend degradatievoetbal. Komt dat zien!