Groningen – Het zijn en worden spannende weken voor het vruchtbare GV Groen Geel uit Groningen. Waar het vlaggenschip na de winterstop menig punt heeft binnengesleept en de vermaledijde rode lantaarn binnenkort lijkt over te dragen aan het zwalkende SC Veenwouden, daar kroop Groen Geel 2 als een ware sluipmoordenaar omhoog, om sinds ruim twee weken vol trots de koppositie te verdedigen. Tijd voor het opmaken van de balans. Noem het Operatie Overlord, D-day of H-hour, je kunt er vergif op innemen dat beide kernploegen de komende weken onmiskenbaar hard voor hun plek gaan vechten. Aankomende zaterdag, 2 april, op de geboortedag van Karel de Grote, Marvin Gaye en Piet Römer zal het naar het schijnt zonovergoten Corpus den Hoorn het toneel zijn voor wat het Groen Geel 1 van scheidend magister Jan Veenhof betreft het begin een ongekende punten bijeen sprokkeling moet worden. Met inductor Jeroen Vogel en goudhaan Koen Olde Monnikhof in bloedvorm gloort er plots weer hoop voor de zogenaamd zekere degradant in 1E.
Nog zes finales, waarvan er vier tegen de directe concurrenten VIBOA, Leeuwarder Zwaluwen, Veenwouden en Omlandia worden gespeeld. Als afsluiting van de competitie komt op 14 mei ASV Dronten op bezoek, terwijl zaterdag stadgenoot PKC ’83 komt buurten. PKC is, net als vorig seizoen, bezig aan een sterk en stabiel seizoen. Op de eerste periode na (plaats 8), werd de tweede periode op doelsaldo verloren aan koploper Oranje Nassau. Met 5 punten uit 3 duels is de derde periode redelijk tot goed begonnen, waarbij opvalt dat het heerschap van Marc van Meel inclusief oefen- en bekerwedstrijden in de laatste 19 duels slechts eenmaal capituleerde (‘d Olde Veste uit, 5-2). Uitermate knap is het bekersucces van PKC te noemen, met vanavond de kwartfinale in en tegen hoofdklasser v.v. Staphorst. De winnaar is halvefinalist en plaatst zich automatisch voor de felbegeerde Amstel Cup. Wat Groen Geel versus PKC betreft lijkt winst voor de thuispartij een brug te ver, al is de term reuzendoder niet voor niets meermaals gevallen na het sprokkelen van punten tegen onder meer Balk, ASV Dronten, ‘d Olde Veste en Blauw Wit. Met de terugkeer van veelpleger Ruben Ludwig, vleesgeworden papa Michiel Veldhuis, de gekraakte Oane Kooistra, Marten ‘Ibuprofen’ van der Zee, nestor Walter Hartlief en de langdurig geblesseerden Jan Jacob Posthumus en Jasper Valentijn lijkt de spoeling ineens bijzonder dik. “Dat zal tijd worden”, aldus een ietwat verbitterde Mike Hoeksema. De man die naast woningen tegenwoordig evenzo handelt in badkamers ziet het slot van de competitie wel zitten. “Nu al die hampelmannen eindelijk fit zijn, kan ik mooi kampioen worden in het 2de.”
Het 2de dus. De equipe van de veelzijdige Martin de Veen, die maar liefst drie teams onder zijn hoede heeft en wekelijks met succes vele ballen in de lucht houdt. Groen Geel 2, dat ploegje wat tijdens de winterupdate niet werd genoemd als kampioenskandidaat, is bezig aan een ongekende en bijkans niet te stoppen zegereeks. En dat alles middels dit bericht uit de nieuwsbrief d.d. 10 december 2015: “Zaterdag 3, zondag 4 en dames 1 hebben de eerste competitie helft zeer goede zaken gedaan. Wij hopen dan ook op drie kampioensfeestjes dit seizoen! Verder in deze editie onder andere een aankondiging van de bijzondere ALV, de AED cursus, het goede doel en het hutspottoernooi.” Een gevaarlijke eerste zin, waarbij naast het schijnbaar braakliggende Groen Geel 2, alleen zondag 4 nog een greep naar de titel kan doen. De nieuwsbrief bleek koren op de molen voor gelouterde kampioenen als Emiel Miedema, Henk Strijker en Hillebrand Brandsma, mannen die sedert eind juli aan de bar op Corponello al roepen dat het kampioenschap slechts een kwestie van tijd is. Zaterdag wacht de thuiswedstrijd tegen Stadspark 2. In de beker werd het 5-0 en eerder in competitieverband 0-4. Zoals het nu lijkt sluiten Luuk Schoorlemmer en Walter Hartlief weer aan, wat van ‘de sleepboot van het vlaggenschip’ een onneembare vesting maakt. Na Stadpark wachten Gorecht, HFC en Omlandia. Ploegen die allen vechten tegen degradatie, maar daardoor juist onvoorspelbaar zijn. Worden alle wedstrijden gewonnen en laat runner-up NEC eenmaal punten liggen, dan tilt aanvoerder Jesper Broekhof ergens begin mei mascotte Ton Moltmaker fier de lucht in en is het eersteklasserschap een feit.
