Sinds het fluitsignaal op 8 april een steen in de buik. Is het dan eindelijk zover? Je gedachten gaan terug naar die fantastische hamburgers in het Oosterpark. Toen, als jochie, dacht je: we worden wereldkampioen! Met de jaren knalde de realiteit binnen. Zou het dan nooit gebeuren? Bombarda verdween, Nevland schitterde, Cijntje mocht nog wat minuten maken. We hoopten elkaar een prijs toe. En nu? Het zal toch niet?

En toen stond ze daar. Amstel hoedje op en Groen Geel sjaal in de hand. Vier kaarten voor onze club. Naar de Kuip. Naar historie. Wat een dag. Het groen en wit schreeuwde de mannen 90 minuten toe, het bier smaakte enkel in halve liters. Op de tribunes discussie over wel of geen Antonia. Zij die gelijk hadden werden gekust door de dommen. 2 assists, 2 goals, 2-0. We zijn wereldkampioen!

Het bier smaakte nog nooit zo goed, Amstel bedankt!